1. صفحه اصلی
2. چند رسانه ای
3. رادیو ایمنا

۲۴ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۰:۵۱

بسته محرم رادیو ایمنا/

دانلود زیارت عاشورا صوتی با صدای مهدی سماواتی + متن و ترجمه فارسی

دانلود صوت

صفحه اصلی مفاتیح الجنان

زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا

دانلود

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، [السَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيَرَةَ اللّٰهِ وَابْنَ خِيرَتِهِ]، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثارَ اللّٰهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الْأَرْواحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنائِكَ، عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعاً سَلامُ اللّٰهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ؛

سلام بر تو ای اباعبدالله، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند امیرمؤمنان و فرزند سرور جانشیان، سلام بر تو ای فرزند فاطمه سرور بانوان جهانیان، سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون خدا و ای تنهای شهید شده که هنوز خونخواهی‌ات انجام نگرفته، سلام بر تو و جان‌هایی که به درگاهت فرود آمدند، از سوی من بر همگی شما سلام خدا باد برای همیشه تا هستم و تا شب و روز باقی است؛

«اَلسَّلَامُ عَلَیکَ یَا رَحْمَةِ اللهِ الْوَاسِعَة؛

سلام بر تو ای رحمت گسترده خداوند».

السلام علیک یا رحمة الله الواسعة و یا باب نجاة الاُمة

روز ازل که قسمت ما را نوشته اند

ما را به نام حضرت دریا نوشته اند

کار جنون ما به تماشا کشیده است

ما را غبار محمل لیلا نوشته اند

بر روی بالهای تمام فرشتگان

از سر گذشت عاشقی ما نوشته اند

گیرم نوشته اند که ما هم کسی شویم

تنها به خاطر دل زهرا نوشته اند

روز ازل مقابل اسمی که تا ابد

یک" یا حسین" گفته مسیحا نوشته اند

آن جلوه ای که نور تو را آفریده است

در پیش خویش قبله نما آفریده است

آینه ای گرفت و خودش را نظاره کرد

یعنی خدا دوباره خدا آفریده است

حتی تمام بود ونبودی که هست ونیست

محض گل جمال شما آفریده است

یک کعبه را برای خودش خلق کرده است

شش گوشه را  به خاطر ما آفریده است

تا قبله را برای همیشه نشان دهد

در خاک خویش کرب و بلا آفریده است

جبریل زیر پای تو فهمید دست غیب

این بال را برای کجا آفریده است

مردم خدا شنیده و لیکن ندیده اند

ما دیده ایم آنچه که مردم شنیده اند

تو انتهای جاده قالوا بلی شدی

زهرا شدی، علی شدی و مصطفی شدی

روزی که هر فرشته بر آدم به سجده رفت

ای سِرِّ ناگشوده حق ، بر ملا شدی

در سایه سار جلوه ات عباس قد کشید

یعنی چقدر بی حد و بی انتها شدی

ما قسمت هم ایم ، خدا خواست اینچنین

ما بر تو مبتلا ، تو به ما مبتلا شدی

ما قسمت هم ایم که با عمر روزگار

ما درد مند عشق و تو دارالشفاء شدی

دیدی که بی کسیم و نداریم دل خوشی

همسایه ی قدیمی این چشم ها شدی

چون فطرسیم ، گرچه به زنجیر می شویم

شکر خدا به پای شما پیر میشویم

تا زنده ایم پای شما گریه میکنیم

با آرزوی کرب و بلا گریه میکنیم

امام حسین عليه السلام:
مردم بنده ی دنيايند و دين،

چيزی است که بر زبانشان می چرخد و تا وقتی زندگی هاشان به خوبی می گذرد،

دم از دين می زنند.

پس هر گاه با بلا آزموده شوند،

دينداران اندک می شوند.

النَّاسَ عَبِيدُ اَلدُّنْيَا وَ اَلدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ اَلدَّيَّانُون.

📚بحار الأنوار  ج۷۵ ص۱۱۶
@Afsaran_ir

«صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ»

«صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ»

«صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ»

«السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ،

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ».

السَّلامُ عَلَیک یا مَولای وَ ابنَ مَولای و سَیدی وَ ابنَ سَیدی، السَّلامُ عَلَیک یا مَولای یا قَتیلُ ابنَ القَتیلِ الشَّهیدُ ابنَ الشَّهیدِ، السَّلامُ عَلَیک و رَحمَه اللّه وبَرَکاتُه. أنَا زائِرُک یابنَ رَسولِ اللّه بِقَلبی و لِسانی و جَوارحِی، و إن لَم أزُرک بِنَفسی وَ المُشاهدَه لِقُبَّتِک. فَعَلَیک السَّلامُ یا وارِثَ آدَمَ صَفوَه اللّه، و وارِثَ نوحٍ نَبِی اللّه، و وارِثَ إبراهیمَ خَلیلِ اللّه، و وارِثَ موسى کلیمِ اللّه، و وارِثَ عیسى روحِ اللّه، و وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبیبِ اللّه و نَبِیه و رَسولِه، و وارِثَ عَلِی أمیرِ المُؤمِنینَ وَصِی رَسولِ اللّه و خَلیفَتِه، و وارِثَ الحَسَنِ بنِ عَلِی وَصِی أمیرِ المُؤمِنینَ، لَعَنَ اللّه قاتِلیک، و جَدَّدَ عَلَیهمُ العَذابَ فی هذِه السّاعَه و فی کلِّ ساعَه. أنَا یا سَیدی مُتَقَرِّبٌ إلَى اللّه جَلَّ وعَزَّ و إلى جَدِّک رَسولِ اللّه، و إلى أبیک أمیرِ المُؤمِنینَ، و إلى أخیک الحَسَنِ، و إلَیک یا مَولای، فَعَلَیک السَّلامُ و رَحمَه اللّه و بَرَکاتُه بِزِیارَتی لَک بِقَلبی و لِسانی و جَمیعِ جَوارِحی، فَکن یا سَیدی شَفیعی لِقَبولِ ذلِک مِنّی، و أنَا بِالبَراءَه مِن أعدائِک وَ اللَّعنَه لَهم و عَلَیهم أتَقَرَّبُ بِذلِک إلَى اللّه و إلَیکم أجمَعینَ، فَعَلَیک صَلَواتُ اللّه و رِضوانُه و رَحمَتُه.

سلام بر تو، اى مولا و فرزند مولاى من و سَرور و فرزند سَرور من! سلام بر تو، اى مولاى من، اى کشته شده فرزند کشته شده! شهید فرزند شهید! سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد! من، زائر تو هستم اى فرزند پیامبر خدا با دل و زبان و اعضایم، هر چند خودم، نزد تو نیامده‌‏ام و گنبدت را نمى‌‏بینم. بر تو سلام، اى وارث آدم، برگزیده خدا، و وارث نوح، پیامبر خدا، و وارث ابراهیم، خلیل خدا، و وارث موسى، هم‏سخن خدا، و وارث عیسى، روح خدا، و وارث محمّد، حبیب خدا و پیامبر و فرستاده‏‌اش، و وارث على، امیر مؤمنان، وصىّ پیامبر خدا و جانشینش، و وارث حسن بن على، وصىّ امیر مؤمنان! خداوند، قاتلانت را بکشد و اکنون و همیشه، عذابشان را تجدید کند. من اى سَرورم، به خداى جلیل عزیز، و به جدّت، فرستاده خدا، به پدرت امیر مؤمنان، برادرت حسن، و به تو اى مولاى من تقرّب مى‌‏جویم. سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد! من، تو را اى سَرورم با دل و زبان و همه اعضایم، زیارت مى‌‏کنم و از تو مى‌‏خواهم‏ که شفیع من در پذیرش این زیارت باشى. من با بیزارى جستن از دشمنانت و لعنت خواستن بر ایشان، به خدا و همه شما تقرّب مى‏‌جویم. بر تو، درودها و خشنودى و رحمت خدا باد.

اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید!

پرسش : چرا امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا خطاب به دشمنان فرمود: «اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید»؟

پاسخ اجمالی:

بیان امام بیانگر این است که مردم کوفه چنان در ورطه بی دینی غوطه ور شده بودند که امام از آنها توقع رفتار دین مدار نداشت؛ بلکه از آنها می خواست به حداقل اقتضائات انسانی عمل کنند. این کلام امام(ع) زنگ خطر و مایه عبرت برای مسلمانان عصر حاضر است که از سرنوشت مردم کوفه درس گرفته و با اجتناب از اعمال و رفتاری که بوی تبعیت از هوا و هوس می دهد و یا برگرفته از جهل و نادانی و تعصب و جمود است دین خود را مستحکم نموده، خود را برای دفاع از قیام آخر الزمان و همراهی موعود جهانی آماده و مهیا سازند.

پاسخ تفصیلی:

یکی از مشهور ترین سخنان امام حسین(علیه السلام) که منابع مختلف ـ با تفاوت هایی در جزییات ـ آن را نقل کرده اند، این کلام است که فرمود:

«يا شيعة آل سفيان إن لَم یَکُن لَکُم دینٌ و کُنتُم لاتَخافونَ المَعادَ فَکونوا اَحراراً فِی دُنیاکُم»(1)؛

(ای پیروان آل سفیان! اگر شما دین ندارید و از روز قیامت نمی ترسید، پس [لااقل] در زندگی خود آزاده باشید).

این سخن هم در منابع تاریخی شیعه و هم در منابع اهل سنّت ذکر شده است که مرحوم مجلسی در جلد چهل و پنجم «بحارالانوار»(2) به بخشی از این منابع اشاره کرده است. بر این اساس شهرت روایی آن به حدّی است که می توان اطمینان داشت این جمله، کلام امام حسین(علیه السلام) است و ساخته و پرداخته تاریخ نویسان نیست.
معنای سخن امام(علیه السلام) این است که ای مردم اگر بندگی خدا را نپذیرفته اید و جهان پس از مرگ برای شما باور پذیر نیست و زندگی را در همین چند صباح دنیا تعریف می کنید، لااقل ارزش های انسانی را زیر پا نگذارید و به حجت های باطنی که از عقل و فطرت سرچشمه می گیرد پایبند باشید.

مورخین می گویند: این کلام ایشان در روز عاشورا و پس از آنکه همه یاران و اصحاب و فرزندان ایشان به شهادت رسیدند، در شرایطی از دو لب مبارکشان صادر شد که به تنهایی مشغول نبرد بودند و تیرها و نیزه‌ها از هر سو بدن مبارک ایشان را آماج خود قرار داده بود و امام آخرین رمق های خود را برای ادامه مبارزه و جهاد بکار بسته بودند که ناگهان نگاهشان به لشکر انبوهی می افتد که به فرماندهی شمر بن ذی الجوشن(لعنة الله علیه)، بین امام و خیمه‌های آن‌ حضرت فاصله شده و قصد حمله به خیمه‌های امام را داشتند. ایشان با دیدن این صحنه رو به آنها کرده و فرمودند: «ای پیروان آل ابی سفیان! اگر دین ندارید و از قیامت نمی‌هراسید، در دنیایتان آزاده باشید و... شمر گفت: حسین! چه می گویی!؟ امام فرمود: من با شما می جنگم و شما با من نبرد می کنید، این زنان گناهی ندارند؛ پس تا من زنده هستم از تعرض یاغیانتان به خانواده من جلوگیری نمایید و به خیمه‌ها حمله نکنید».
این بیان نورانی در آن لحظات حساس بیانگر این است که مردم کوفه چنان در ورطه بی دینی غوطه ور شده بودند که گویا امام(علیه السلام) دیگر از آنان توقع رفتاری مبتنی بر اصول و ملاک های دینی نداشتبلکه به حداقل اقتضائات و شاخصه های انسانی اکتفا نموده از آنها می خواست لااقل به محدوده حیوانیت تنزل نکنند؛ چراکه بالاخره حتی اگر انسان دینی اختیار نکرده باشد، اگر به درون خود و به عقل و فطرتش بنگرد و الزامات انسان بودن خویش را درک نماید، از بسیاری اعمال زشت اجتناب می نماید.
به راستی دلیل این رفتارهای جنون آمیز مردم چه بود و چه می شود که یک مسلمان آن چنان دچار ضعف دین می گردد که حتی با اصل دین و اولیای دین به جنگ بر می خیزد؟ آری قومی که شهوات دنیا و رسیدن به هوا و هوس و پیروی از ائمه طاغوت و حاکمان زر و زرو و تزویر را بر تقوا و پاک دامنی و دینداری ترجیح دهند، نه تنها دین و مسلمانی که حتی اولیات و ابتدایی ترین اصول و شاخصه های انسانی را نیز از دست می دهند و همین تهی شدن سبب می شود که این طور در مقابل امام به حق خود بایستند و برای کشتنش از هر راهی و به هر شکلی و هر جنایتی دست بزنند که نمونه کوچک آن حمله به خیام حرم و اذیت و آزار یک مشت زن و بچه بی گناه بود.
آری این ارتکاب محرمات و انجام گناه است که پایه های دین را در انسان متزلزل می کند؛ به عنوان نمونه یکی از گناهانی که انسان را از دایره دین مداری خارج می سازد و امام در روز عاشورا بر روی آن انگشت گذاشته و آن را یکی از دلایل این وضعیت کوفیان معرفی می کند حرام خواری و لقمه حرام است.
مورخین می گویند: امام حسین(علیه السلام) در روز عاشورا طی سخنان متعدد و طولانی خطاب به لشگر عمر سعد آنها را به پیروی از خود فرا خواند اما نه تنها پاسخ مثبتی از جانب آنان دریافت نکرد حتی با بی توجهی و جسارت آنها مواجه شد و لذا با سوز و گداز فرمود: «فَقَدْ مُلِئَتْ‏ بُطُونُكُمْ‏ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيْلَكُمْ أَ لَا تُنْصِتُونَ أَ لَا تَسْمَعُونَ فَتَلَاوَمَ أَصْحَابُ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ بَيْنَهُمْ وَ قَالُوا أَنْصِتُوا لَهُ»(3)؛ (آري در اثر غذاهاي حرام كه شكم هاي شما از آنها انباشته شده، خداوند اين چنين بر دلهاي شما مهر زده است واي بر شما! چرا ساكت نمي شويد؟! چرا به سخنانم گوش فرا نمي دهيد؟!).
امام(علیه السلام) در هنگام ورود به سرزمین کربلا نیز فرمود: «إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا، وَالدِّينُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ‏ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ"»(4)؛ ( این مردمان بندگان دنیایند و دین مانند امری لیسیدنی بر زبان آن‌ها افتاده است تا هنگامی به دنبال دین می‌روند که معیشت آن‌ها برقرار باشد، اما هنگامی‌که در امتحان افتند، دین‌داران اندک خواهند بود) خود دلیل روشن و شاهد صادقی بر ضعف دین و صوری بودن و ظاهری بودن مسلمانی این مردم است و همین بی دینی کار آنها را به مقابله با امام زمانشان کشانید و امام با این کلام دقیقا بر همین نقطه ضعف آنان انگشت گذاشت.
براستی! اگر مسلمانان در پی هوا و هوس های خود باشند و رسیدن به شهوات و امیال نفسانی را بر حق مداری و حقیقت جویی برگزینند و آموزه های دینی و شاخصه های الهی را از سرچشمه های اصلی آن دریافت نکنند، ممکن است به سرنوشت مسلمانان کوفه و لشگریان عمر سعد(لعنة الله علیه) گرفتار شوند.
اتفاقی که در عصر ما نیز نشانه های آن وجود دارد و مسلمانانی را می بینیم که با وجود تظاهر به دین داری، حتی از مدار انسانیت خارج شده، و از حیوان پست تر می شوند. نظیر اقداماتی که برخی جریانات افراطی همچون وهابیت، داعش و القاعده و... در اوج رذالت و پستی انجام می دهند و روح و قلب هر انسان آزاده ای را متأثر نموده و به درد می آورند.
بله ما نیز با شنیدن این کلام امام(علیهم السلام) باید به فکر فرو رفته از عاقبت خود بیمناک باشیم و با تلاش و کوشش از خود مراقبت نماییم که مبادا با دنیا پرستی و شهوت رانی به جایی برسیم که نه تنها از آموزه های دینی بلکه از عقل و فطرت و وجدان فاصله گرفته و مرزهای حیوانیت و وحشی گری را در نوردیم. کما اینکه در روایات معصومین(علیهم السلام) راجع به آخر الزمان و نصوص وارده پیرامون قیام مهدی(عجل الله فرجه الشریف) این مطلب بصورت روشن و واضح به چشم می آید که مهمترین دشمنان و مقابله کنندگان با مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه) نیز همین منحرفین از دین و آموزه های اصیل دین هستند که دنیا پرستی و شهوت رانی آنها را از اصل دین دور نموده و تنها ظاهری از دین برایشان باقی نهاده است.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) در احوال مردم آخر الزمان فرمودند: (زمانی بر مردم بیاید که شکم هاشان خدایان آنها شود، و زنانشان قبله گاهشان و پولشان همان دینشان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف و اعتبار و ارزش خویش دانند. از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند. ساختمان های مسجدهایشان آباد باشد ولی دلهایشان از جهت هدایت خدا خراب شود ...)؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و اله) يَأْتِي‏ عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ‏ بُطُونُهُمْ آلِهَتُهُمْ وَ نِسَاؤُهُمْ قِبْلَتُهُمْ وَ دَنَانِيرُهُمْ دِينُهُمْ وَ شَرَفُهُمْ مَتَاعُهُمْ لَا يَبْقَى مِنَ الْإِيمَانِ‏ إِلَّا اسْمُهُ وَ لَا مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا رَسْمُهُ وَ لَا مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا دَرْسُهُ مَسَاجِدُهُمْ مَعْمُورَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ وَ قُلُوبُهُمْ خَرَابٌ عَنِ الْهُدَى ...».(5)
این کلام زنگ خطر و مایه ترس و وحشت برای ماست که از سرنوشت مردم کوفه درس گرفته و با اجتناب از اعمال و رفتاری که بوی تبعیت از هوا و هوس می دهد و یا برگرفته از جهل و نادانی و تعصب و جمود است خود را از بی ایمانی و ضعف دینداری در امان نگه داریم. امید است که برای دفاع از قیام آخر الزمان و همراهی موعود جهانی آماده و مهیا باشیم.

پی نوشت:

(1). بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، محقق / مصحح جمعى از محققان‏، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، چاپ دوم، 1403 ق، ج 45، ص 51.

(2). همان.

(3). بحار الأنوار، همان، ج ‏45، ص 8.

(4). موسوعه کلمات الامام الحسین(ع)، محمود شریفی و دیگران، چاپ اول: قم، معهد تحقیقات باقرالعلوم، ۱۴۱۵ ق، ص ۳۷۳.

(5). بحار الأنوار، همان، ج 22، ص 453.

تاریخ انتشار: « 1395/08/09 »

امام حسین از دیدگاه کریس هیووِر

امام حسین‌(ع) شخصیتی است که محدود به یک مکان و یک مذهب و یک عده خاص نیست. امروزه می بینیم که حتی هموطنان زرتشتی و مسیحی عزیزمان در روز عاشورا به احترام امام حسین علیه السلام و حرکت او به سوگ می‌نشینند و یا در مراسم عزاداریش شرکت می‌کنند.

امام حسین با فداکاری‌های خود چنان درسی به تاریخ داد که مذاهب دیگر نیز نتوانسته‌اند خاموش بنشینند. چنانچه علمای غیر مسلمان سخن‌های بسیاری در وصف ایشان به میان آورده‌اند. از جمله ایروینگ، واشنگتن مورخ آمریکایی می گوید “در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگ های تفدیده عراق، روح حسین فناناپذیر است ; ای پهلوان، و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من، ای حسین!”

در این مقاله به صحبتهای کریس هیووِر اندیشمند مسیحی ایرلندی تبار در مورد امام حسین می پردازیم. به منظور تقویت لیسینینگ فایل صوتی همراه با متن و ترجمه نیز ارائه شده است:

پخش‌کننده صوت

00:00

00:00

برای افزایش یا کاهش صدا از کلیدهای بالا و پایین استفاده کنید.

If we are to understand the meaning of Karbala,

اگر می خواهیم مفهوم کربلا را درک کنیم،

we need to take it out of an Iraqi context, out of a Shia context, out of a Muslim context, and to see it as a piece profoundly of human drama.

باید به آن فراتر از سرزمین عراق، فراتر از یک بحث مربوط به شیعیان یا مسلمانان نگاه کنیم، باید واقعه کربلا را بعنوان یک بخش از سرگذشت بشریت ببینیم.

As a community, we have a history.

ما انسان ها یک تاریخ جمعی داریم.

We didn’t just start with our own generation.

ما اولین نسل بشر نیستیم .

And we can look back into how other human beings lived the human project.

می توانیم به گذشته و نحوه زندگی انسانهای دیگر نگاه کنیم.

We can take examples from them. We can also take warnings from them.

می توانیم از آنها الگو بگیریم و همچنین می توانیم از آن درس عبرت و هشدار بگیریم.

These are the circumstances that led these people to do these terrible things.

این که انسان ها تحت آن شرایط آن اعمال ناپسند انجام دادند.

This is the person who in this situation responded in this wonderful and noble way.

و این شخص در این شرایط به این شکل عالی و شرافتمندانه عمل کرد.

I, as a Christian, would also want to take my own lessons in remembering the events of Karbala.

من نیزکه مسیحی هستم دوست دارم با یادآوری وقایع کربلا از آنان درس بگیرم.

To understand the importance of Imam Hussein, we need to go back to the time of the Prophet himself.

برای درک اهمیت امام حسین بایستی به دوران خود پیامبر برگردیم.

Because the Prophet designates his successor as Ali to lead the community.

زیرا پیامبر(ص) حضرت علی(ع) را بعنوان جانشین خود برای رهبری جامعه منصوب می کند .

And so we start to establish a principle of God deciding who should be the leader of the community.

و این اصل شکل می گیرد که خداوند است که رهبر جامعه را تعیین می کند.

Everybody accepts that Yazid is a very bad example of Muslim life, let alone of Muslim leadership.

همه اتفاق نظر دارند که یزید نمونه ای زشت از زندگی یک مسلمان بود تا چه رسد به این که بخواهد رهبریت مسلمین را داشته باشد.

He openly disobeyed the command of God. He openly disobeyed the Sharia.

او علنا علیه دستورات الهی عمل می کرد. صراحتا احکام الهی را زیر پا می گذاشت.

It is a crisis of leadership and a crisis of deciding how are you going to respond when injustice and tyranny is facing you.

در این هنگام بحران رهبری پیش می آید و این بحران که دربرابر ظلم و عصیان چگونه باید پاسخ گفت.

Now, we have here a Hadith of Prophet Muhammad which enables us to get a sense of importance of this.

حدیثی از پیامبر (ص) داریم که اهمیت این موضوع را به ما نشان میدهد.

He says on one occasion the greatest Jihad is to speak the word of truth into the face of a tyrant.

او به مناسبتی می فرماید: ” بزرگترین جهاد گفتن حرف حق در برابر سلطان جائر است . ”

This is the highest challenge to any human being. To actually face down a tyrant and not give in.

این سخت ترین چالش برای هر انسانی است. این که جلوی یک فرد ظالم بایستد و تسلیم نشود.

So this is what’s going on in the mind of Hussein in Medina with his community, and he knows that in a very short period of time he is going to be faced with the demand to make an oath of allegiance to Yazid, who(m) he knows to be a totally unworthy person to lead the community.

بنابراین در مدینه ، در ذهن حسین علیه السلام این موضوع می گذرد و او می داند که چیزی نمانده تا یزید از او بخواهد که با او بیعت کند و او می داند که یزید برای رهبری جامعه شخصی کاملا بی کفایت است .

Something dramatic has happened in the Muslim community at this stage.

در این مرحله در جامعه اسلامی اتفاقی هولناک در حال شکل گیری است.

We’re not even yet fifty years after the death of the prophet, and we are about to see the prophet’s own grandson being massacred.

هنوز 50 سال از درگذشت پیامبر نگذشته و ما در آستانه قتل عام نوه پیامبر قرار داریم.

The night before the battle, Imam Hussein gathers together his people and says to them: Look! Tomorrow we are going to be attacked. Please, it’s me they want. Go away. Leave.

شب قبل از نبرد امام حسین (ع) یاران خود را جمع می کند و به آنها می گوید: ببینید فردا به ما حمله خواهند کرد. آنها با من کار دارند خواهش می کنم شما از اینجا بروید.

پرهیز از ظلم به بی پناهان

یا بُنَیَّ! إیّاکَ وَ ظُلمَ مَن لا یَجِدُ عَلیکَ ناصِراً اِلاّ اللهَ؛

ای فرزندم

از ستم به کسی که جز خداوند یاور و پشتیبانی علیه تو ندارد،

برحذر باش.

کافی، ج ۲، ص ۳۳۱

شرح حدیث:

ستم در حق دیگران بسیار زشت است و ظلم به کسانی که یاور و پشتیبانی ندارند، زشت‌تر و بدعاقبت‌تر.
مضمون این حدیث، در روایات دیگری هم آمده است. احادیث مربوط به ستم، بسیار تند و هشدار دهنده است. برای نمونه:
ظلم به ضعیف، بدترین ظلم‌هاست.
گناهی که زود دامنگیر انسان می‌شود، ظلم به فرد بی یاور است.
خدا، از ظالمان انتقام می‌گیرد.
ظلمی که خدا از آن نمی‌گذرد، ستم افراد به یکدیگر است.
از ظلم بپرهیزید، که موجب ظلمت در قیامت است.
ظلم در دنیا، ظلمت آخرت را در پی دارد.
و ... از این گونه مضامین که در کلمات پیشوایان دین بسیار است. (ر. ک: میزان الحکمه ذیل واژه ی ظلم، احادیث ۱۱۳۷۳ به بعد)
از دعاهایی که خیلی زود مستجاب می‌شود، دعا و نفرین مظلوم در حق ستمگر است، به‌ویژه آنجا که ستمدیده، هیچ پشتوانه و یاوری جز خدا نداشته باشد. این که می‌گویند: «آه مظلوم، دامن ظالم را می‌گیرد»، حقیقتی است که در متون دینی مطرح است. ستم هم انواع مختلفی دارد. ظلم مالی، ظلم جانی، ظلم آبرویی، از آن جمله است.
از بزرگ ترین ظلم‌ها، تهمت به بی گناهی است که امکان دفاع از خویش و ردّ تهمت را نداشته باشد.
دیدی که خون ناحق پروانه، شمع را
چندان امان نداد که شب را سحر کند؟
توصیه‌ی امام سجاد علیه السلام به فرزندش، در واقع وصیت و رهنمود به همه‌ی ماست که ادّعای پیروی امامان را داریم. چنان رفتار و زندگی کنیم که در قیامت، دچار دادخواهی مظلومان نشویم.

منبع: حکمت‌های سجادی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام سجاد علیه‌السلام)، پديدآورنده: جواد محدثی، ناشر: آستان قدس رضوی (به نشر)، 1390.