وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِکَ لَهُمْ عُقْبَي الدَّارِ  22

» آیت الله مشکینی

و کسانی که برای جلب رضای پروردگارشان ( در شداید و انجام وظائف ) صبر کردند و نماز را برپا داشتند و از آنچه به آنها روزی کردیم ( از مال و منال ) در نهان و آشکار انفاق نمودند و با کار نیک خود گناهان را ( یا با برخورد نیک خود بدرفتاری دیگران را ) دور می سازند آنهایند که برایشان عاقبت ( نیک ) این سرای است ( به تمام شدن این دنیا بهشت است ) .

 » آیت الله مکارم شیرازی

و آنها که بخاطر ذات ( پاک ) پروردگارشان شکیبایی می کنند و نماز را برپا می دارند و از آنچه به آنها روزی داده ایم ، در پنهان و آشکار ، انفاق می کنند و با حسنات ، سیئات را از میان می برند پایان نیک سرای دیگر ، از آن آنهاست ...

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

و کسانی که به طلب رضای پروردگارشان صبوری کرده ، نماز به پا داشته ، و از آنچه روزیشان داده ایم پنهان و آشکارا انفاق کرده اند ، و بدی را با نیکی رفع می کنند ، ثواب آن سرا خاص ایشان است .

 » استاد الهی قمشه‌ای

و هم در طلب رضای خدا راه صبر پیش می گیرند و نماز به پا می دارند و از آنچه نصیبشان کردیم پنهان و آشکار انفاق می کنند و در عوض بدیهای مردم نیکی می کنند ، اینان هستند که عاقبت منزلگاه نیکو یابند.

درج تفسیر

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(و الذین صبروا ابتغاء وجه ربهم و اقاموا الصلوه و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانیه و یدرؤن بالحسنه السیئه اولئک لهم عقبی الدار):

(و کسانیکه درجستجوی رضایت پروردگارشان خویشتنداری کرده و نماز به پا می دارند و ازآنچه به آنها روزی کرده ایم در پنهان و آشکار انفاق می کنند و بدی را با نیکی دفع می نمایند، وثواب آن سرای خاص آنهاست )

،در ادامه صفات (اولوالالباب )می فرماید آنها برای رضای پروردگارشان صبر می کنند و اینکه صبر را مطلق آورده دلالت می کند که اشخاص فوق الذکر همه اقسام صبر رادارند

(صبربرطاعت ، صبر در برابر مصیبت ، صبر در برابر معصیت )

و منظور از(وجه ربهم )، جهت الهی عمل و یا فکر و نیت قربه الی الله است . در ادامه می فرماید آنها نماز را به پا داشتند، یعنی نگذاشتند ساقط شود و همه اجزاء و شرایط آن را به جای آوردند و امر آن را سبک نشماردند، چون نمازارتباط با خداست ، و آنگاه فرمود که آنها در پنهان و آشکار انفاق می کنند

و مراداز انفاق در اینجا اعم از انفاق واجب و غیر واجب است و مراد آنها از این اعمال ،اصلاح بین بندگان خداست و انفاق پنهانی مربوط به مواردیست که برای حفظحرمت و آبروی اشخاص بهتر است سری باشد و انفاق آشکار مخصوص مواردیست که باعث تشویق مردم بر احسان و نیکی و دفع تهمت و امثال آن گردد .

و خصوصیت دیگر آنها این است که بدی را با نیکی دفع می کنند، یعنی بوسیله اعمال نیک ، عمل بدی را که تصادفا وندرتا مرتکب شده اند برطرف می نمایند، چون

(ان الحسنات یذهبن السیئات )(15)،(بدرستی که نیکیها بدیها را زایل می کنند).

و یا آنکه اعمال زشتی را که دیگران نسبت به آنان انجام داده اند، آنها را با عفوو احسان و حسن خلق جبران می نمایند تا به این ترتیب ریشه شر و وسوسه شیطان را از بین ببرند. و به سبب همین اعمال ، عاقبت شایسته در سرای آخرت از آن آنهاست ، آری هیچ چیز در عالم بر حسب آن فطرتی که خدای تعالی او را بر آن فطرت آفریده جز به عاقبتی که مناسب خودش و مایه سعادتش باشد منتهی نمی گردد، و عاقبت بد در حقیقت بطلان عاقبت ، در واقع بی عاقبتی است به همین جهت در آیه شریفه مطلقا فرمود: سرانجام ازآن آنهاست و اگر سرانجام دو نوع بود: یکی نیک و یکی بد، باید می فرمود: سرانجام نیک از آن آنهاست ، لذا معلوم می شودسرانجام ، همان سرانجام محمود است ، به همین جهت هم در آیاتی که متعرض حال کفار است می فرماید (لهم سوء الدار)و نفرمود(لهم سوء العاقبه )پس معلوم می گردد مقصود از دار، همین دار دنیاست و مقصود از دار دنیا هم زندگی دردنیاست ، پس >عقبی الدار