اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
الَّذِين‌َ قال‌َ لَهُم‌ُ النّاس‌ُ إِن‌َّ النّاس‌َ قَد جَمَعُوا لَكُم فَاخشَوهُم فَزادَهُم إِيماناً وَ قالُوا حَسبُنَا اللّه‌ُ وَ نِعم‌َ الوَكِيل‌ُ (173)
آن كساني که خبر دادند بآنها جماعتي از مردم که دشمنان شما از طبقات كفار اجتماع و آمادگي دارند براي مقاتله باشد از آنها بترسيد اينها ايمانشان كاملتر شد و گفتند ما را كفايت ميكند خداوند و خوب وكيلي است ما اعتمادمان باوست و از كثرت جمعيت دشمن وحشت نداريم.
مراد از ناس اول در الَّذِين‌َ قال‌َ لَهُم‌ُ النّاس‌ُ جمعي از منافقين هستند که مؤمنين را تخويف ميكردند يا قافله‌اي که از مكه بدسيسه ابي سفيان آمده بودند بعد از وقعه احد که تحديد كنند مسلمين را که مهيّاي جنگ با آنها نشوند و يا نعيم بن مسعود اشجعست، چنانچه در خبر از حضرت باقر و صادق عليهما السلام است و يا منافقين که در ميان مسلمين بودند، و ممكن است همه آنها باشند و تفسير بخصوص نعيم بن مسعود از باب بيان مصداق باشد.
إِن‌َّ النّاس‌َ قَد جَمَعُوا لَكُم مراد از ناس دوم مشركين که ابي سفيان و اتباعش باشند و ساير كفار مثل مشركين طائف و يهود و ساير اعداء اسلام و حال آنكه اينکه خبر كذب محض بوده و همچه اجتماعي نبوده و فقط براي تخويف مؤمنين بوده فَاخشَوهُم يعني از همچه اجتماعي بترسيد فَزادَهُم إِيماناً لكن اينکه خبر دروغ وحشت انگيز هيچگونه تأثيري در قلوب مؤمنين واقعي که مصداق احسنوا و اتقوا بودند نكرد بلكه ايمان و قوّت قلب آنها بيشتر شد، يا بواسطه اخبار خدا و رسول که اينکه خبر كذب است و مشركين از ترس انتشار دادند و يا بواسطه وعده فتح و فيروزي که باينها داده شده بود و يا بواسطه اعتماد بخداوند عالم
جلد 4 - صفحه 432
و توكل باو و اطمينان که گفتند: وَ قالُوا حَسبُنَا اللّه‌ُ وَ نِعم‌َ الوَكِيل‌ُ از باب وعده الهي در سوره طلاق آيه 3 و 4 وَ مَن يَتَّق‌ِ اللّه‌َ يَجعَل لَه‌ُ مَخرَجاً وَ يَرزُقه‌ُ مِن حَيث‌ُ لا يَحتَسِب‌ُ وَ مَن يَتَوَكَّل عَلَي اللّه‌ِ فَهُوَ حَسبُه‌ُ إِن‌َّ اللّه‌َ بالِغ‌ُ أَمرِه‌ِ قَد جَعَل‌َ اللّه‌ُ لِكُل‌ِّ شَي‌ءٍ قَدراً.
لذا بعد از وقعه احد حسب الامر رسول طبق خبري که ابي جارود از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده و خلاصه مضمون حديث اينكه در وقعه احد ابو سفيان بپيغمبر صلّي اللّه عليه و آله و سلّم خبر داد که وعده ما در سال آينده در بدر صغري و حضرت هم قبول فرمود چون موسم حج شد ابو سفيان عده‌اي مهيا كرد و از مكه خارج شدند و تا سويق آمدند و خداوند يك رعبي از مسلمين در قلوب آنها انداخت و برگشتند بمكه، و حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله و سلّم با اصحاب آمدند تا سويق و آنجا منافع زيادي از تجارت بردند و سالمين و غانمين مراجعت بمدينه كردند، و لذا خداوند ميفرمايد: