شعری از ژولیده

من از عقرب نمی ترسم ولی از نیش می ترسم

ز می خـــــــــوردن ندارم ترس از مستیش می ترسم

ندارم بیمی از دشـمن ز دست دوست می نالــم

ندارم شـــــکوه از بیگانــــگان از خـــــویش می ترسم

نمی ترسم من از شــیر و پلنگ و حملـــــه گرگان

از آن گرگی کــــــه می پوشد لباس میش می ترسم

اگر عقــرب زند نیشــم نــــدارم نوشی از دنبـــــال

از آن نوشی کــه باشد در پیش صد نیش می ترسم

مرا با خـــــانقاه و خرقـــــه درویش کــــاری نیست

ولـــــی از نـــا مسلمانـــان نــــا درویـــــش می ترسم

ز هــر گندم نمای جـــــو فروشی دارم اندیشــــــه

ز بدخـــــــــواهان در ظاهـــــــر ارادت کیش می ترسم

نمی ترسم من از ظلم و ندارم وحشت از ظـــالم

ز آه خــــــــانمان ســــــوز دلی دل ریــــش می ترسم

من ژولیده را کاری بـــه کار خلق عــــــالم نیست

ولیکــــن از زبـــان خــــــویش بیش از پیش می ترسم

+