سهند اولادی ( فرزند دیار سهند) | جمعه ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ | 12 PM
خدایا شکر و سپاس آنگونه که شایسته خدایی توست…
که تو آنگونه که شایسته خدایی ات بوده به من بخشیدهای
نه آنگونه که من ناچیز لیاقت داشته ام…
دلخوشم به خدا …
سفرهای که پهن کردهای
و بدون منت به همه میبخشی!
به بخشنده بودنت و اینکه مرا
میبخشی و در آغوش میگیری!
به قدرتت که از عدم زندگی میآفرینی!
خدایا شکرت
***
خدایا باز مثل همیشه شرمنده ام…
شرمنده مهربانیها و خوبیهای مدامت…
من کجا و این همه لطف و محبت کجا؟
شکر من کجا میتواند ذرهای از این نعمتهای تو را جبران کند؟
خدایا تو را شکر میکنم
چرا که تو میدانی آنچه را که من نمیدانم
در دانستن تو آرمشی است و
در ندانستن من تلاطم هاست
تو خود با آرامشت تلاطمم را آرام ساز
سپاس میگویم خدای خوبم را
که زندگی ام خوب است
سازم کوک، صبحم قشنگ است، شبم آرام
قلبی شکرگزار دارم و پر از عشق
اللهم