» تفسیر المیزان - خلاصه

(وقل رب اغفر وارحم وانت خیر الراحمین ):

(و ای پیامبر بگو:

پروردگارا مرا بیامرز و مورد رحمت خود قرار ده که تو بهترین رحم کنندگانی )

در این آیه و در آخر سوره به پیامبر ص امر می کند که شعار و گفتاری را که مؤمنان در دنیا همیشه بر زبان دارند و خدای تعالی آن را در آیه (109) همین سوره ذکر کرده ، بیان نماید یعنی پیامبر نیز چون سایر مؤمنان از خداوند طلب مغفرت ورحمت نماید، رحمتی خاص که تنها شامل مؤمنان می شود و سعادت آنها متوقف بر آن است ، و مؤمنان در نتیجه این عنایت و رحمت توفیق انجام اعمال صالح را می یابند و به همین دلیل وارد بهشت می شوند. در این آیه خداوند از خطاب با مشرکان اعراض نموده و با التفات و عنایت ، خطاب را متوجه رسول گرامی و بزرگ ص نموده است . و بر مغفرت و رحمت بر وی تأکیدنموده و به او امر کرده تا در مقام دعا بگوید: خدایا مرا بیامرز و بر من رحم کن ، که دراین عبارت بر ربوبیت خدای آمرزنده و بخشنده صاحب عرش کریم ، تأکید شده همچنان که در آیات سابق نیز ذکر شده بود همچنین برای تعمیم بخشیدن صفت رحمت ، خدا را با نام بهترین مهربانان نام می برد تا مؤمنان به رحمت او نایل شوند و دراین آیه بشارت بهشت برای افرادی که استحقاق آن را دارند، نیز وجود دارد.