آرامش که باشد

آرامش که باشد، همه چیز هست. حتی اگر در غم‌خیز‌ترین نقطه‌ی جهان باشی.

آرامش یعنی: من کافی‌ام، تلاش‌های من کافی‌ست، آدم‌های جهان من کافی‌اند و جهان من کافی‌ست.

آرامش یعنی؛ چه خوب که حضور دارم و می‌شنوم و احساس می‌کنم و با چشم‌های خودم به جهان نگاه می‌کنم، به آبی آسمان و سبزیِ درخت و شلوغیِ خیابان و عبور و مرور آدم‌ها.

آرامش یعنی؛ زندگی را سخت نگرفته‌ام و در دل اضطراب‌های گاه‌گاهم، هنوز خوبم و هنوز می‌خندم.آرامش یعنی؛ مرا میان همین دلخوشی‌های ساده رها کنید، من خودم خوشبختی را یادخواهم‌ساخت، یا پیدا خواهم کرد.