ماه مبارک رمضان, ماه تولد قرآن, ماه انس با قرآن, ماه بهار قرآن, و ماه شناخت و بهره بردارى فکرى و عملى از قرآن فرا مى رسد.
ماهى که در شب قدر آن, قلب پیامبر اکرم(ص) همه قرآن را از امین وحى, فرا گرفت و قرآن از لوح محفوظ بر قلب وسیع و نورانى بزرگ ترین پیامبران منعکس شد, ماهى که همه ما با روزه گرفتن و عبادت و مناجات و دعا, با زمینه سازى و آمادگى معنوى به استقبال دریافت قرآن مى رویم, و مى خواهیم در پرتو آثار پربرکت روزه خالص, و عبادت ها و دعاهاى همراه آن, رابطه خود را با قرآن نزدیک تر کنیم, و تصمیم بگیریم که خط رابط ما با قرآن همواره استوارتر و محکم تر گردد.
قرآن, روح ماه رمضان است که در کالبد آن دمیده شده, و ارزش و عظمت آن را چند برابر کرده است. قرآن, قلب ماه رمضان است, که بدون این قلب و ضربان آن, جوهره حقیقت در رگ هاى حیات معنوى روزه داران به جریان نمى افتد, قرآن بهار دل ها, و ماه رمضان, بهار قرآن است, چنان که امام باقر(ع) فرمود:
((لکل شىء ربیع و ربیع القرآن شهر رمضان; براى هر چیز بهارى است, و بهار قرآن ماه رمضان است.))(1)
و امیر مومنان على(ع) در شإن قرآن فرمود:
((و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب; در قرآن بیندیشید که بهار قلب هاست.))(2)
و نیز باید توجه داشت که مطابق فرموده امام صادق(ع):
((و قلب شهر رمضان لیله القدر; شب قدر, قلب ماه رمضان است.))(3)
از این رو باید گفت که بخش اعظم برکات ماه رمضان, در رابطه با قرآن است, و در این ماه باید بذر دستورهاى نورانى قرآن را در مزرعه دل ها بکاریم, تا رشد و نمو کند و سرانجام میوه قرآن را در این ماه براى غذاى روح برگیریم, و قوت قلبمان را در پرتو برکات قرآنى این ماه, بیمه نماییم, و چنین بهره بردارى جز از راه انس حقیقى با قرآن به دست نخواهد آمد.
پاورقی ها:پى نوشت ها: 1 ) علامه مجلسى, بحارالانوار, ج96, ص386. 2 ) سید رضى, نهج البلاغه, خطبه110. 3 ) علامه مجلسى, بحارالانوار, ج96, ص386.