زندگی تصویریست که قلم و کاغذ و رنگش از توست 
قلمت را بردار و به نقاشی آن همت کن 
گاه گاهی دو سه گامی به عقب پای گذار و تماشایش کن
گر پسندیدی آن را حرفی نیست
غیر از آن بود هنوز کاغذ و رنگ و قلم در کفِ توست 
تا زمانی باقیست قلمت را بردار 
و به رنگی خوش تر ،،روشن و روشن تر 
نقشِ دیگر انداز و به پیکار سیاهی پرداز
نقش زندگانی ات را خودت انتخاب میکنی پس سعی کن زیبا باشی و نقش ونگار زندگیت زیبا باشد

زیبا که باشی همه چیز زیبا میشود 
نگاهت
ذهنت
رفتارت
دوستانت‌....
تابلوی فرش زندگیت رنگ و نقشه اش هم زیبا میشود