می‌گویند که در فرهنگ ژاپنی مفهوم *گناه* وجود مردم اصلاً با این مفهوم مفهوم مفهوم نیست. تنها مفهوم بازدارنده در آنجا
برای همین اگر کسی وظیفه‌اش را به درستی انجام دهد، شرمندگی می‌کند، حتی ممکن است برای کسانی که شرمندگی *هاراگیری* را انجام دهند، دست به خودکشی بزنند. چون دیگر چیزی برای دست دادن ندارد!
*«شرمندگی» مفهومی زمینی دارد و «گناه» مفهومی آسمانی است* شرمندگی *«بین شخص و اطرافیانش اتفاق می‌افتد»* اطرافیان که همیشه آنها را می‌بینند. ولی گناه بین شخص و خدای نادیده است.
چند وقت پیش خواندیم که در اثر زلزله و سونامی در ژاپن، وقتی برق شهر قطع شد، مردم داخل سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌های بزرگ به آرامی و در تاریکی همه چیزهایی را که در سبد خریدشان قرار داشتند، سرجایشان برگرداندند و به آرامی از فروشگاه‌ها خارج شدند. . چیزی نگذشت که تمیزی و نظم کمپ‌های مردم سیل‌زده که در ورزشگاه‌های شهر ساخته شده بود، توجه همه را جلب کرد. بعد از آن دیدیم که شهر جلوی مردم را می‌بینند و معذرت می‌خواهند چرا که *نتوانم در هنگام سونامی بهتر از آن از مردم مراقبت کنند!*
چیزی نگذشت که عکس مدارس صحرایی شهر فوکوشیما منتشر شد. مقامات با نهایت شرمندگی سالن ورزشی رو پارتیشن زده بودند و به صورت کلاس‌های مجزا با *حداک ۱۵ دانش‌آموز* در آورده بودند و همه کلاس‌ها یک ال‌سی‌دی ۳۲ اینچی داشتند.
وزیر آموزش و پرورش هم توی رسانه‌ها ضمن عذرخواهی قول داد که به زودی حداقل امکانات را برای دانش‌آموزان مهیا خواهد کرد. یعنی این چیزها را زیر کمتر می‌دانند!
حتی در زمانی که برای نیروگاه‌های مشکلی پیش آمد، پیرمردهای ژاپنی *سپاه مهندسین پیر* تشکیل و خواستند که در بحران نیروگاه فوکوشیما کمک کنند *تا جوان‌ترها در معرض تشعشعات نیروگاه و مرگ قرار نگیرند.* چرا؟ چون نسبت به جوان‌ها مدت کمتری از عمرشان باقی مانده و ناگوار رادیواکتیو زمان کمتری در کشورشان باقی خواهد ماند و هم زمان کمتری رنج و دردش را تحمل خواهد کرد!
*همین‌قدر منطقی و پرمعنا!*
سپس بازگرداندن میلیاردها این پس از سونامی؛ مردم ژاپن که در ماه‌های گذشته بحران سونامی و نشت مواد رادیواکتیو را پشت سر گذاشته بودند، بیش از سه و نیم میلیارد ین (بیش از ۴۵ میلیون دلار) پول را که در مناطق سیل زده یافتند به دولت بازگردانند...
#گاهنامه_مدیر
@gahname_modir