در ادامه علیمحمد مؤدب غزل ترانه و نیمایی را تقدیم حاضران کرد:

(این سروده توسط فریدون آسرایی اجرا شده است)

آدما همیشه بین شادی و غم می‌مونن

شادی و غم تنها جفتین، که با هم می‌مونن

اونا که بین و غم و شادی باشن بهشتین

اونا که غرق یکی شن تو جهنم می‌مونن

بعضی دردا رو با گریه میگی و خلاص میشی

بعضی از غُصه ها هستن که به آدم می‌مونن

یه چیزایی هست که باید با نگفتن بگیشون

مثل بی‌گناهیه حضرت مریم می‌مونن

آدما همیشه بین شادی و غم می‌مونن

شادی و غم تنها جفتین، که با هم می‌مونن

اونا که بین غم و شادی باشن بهشتین

اونا که غرق یکی شن تو جهنم می‌مونن

دلشون هزار تای، چشمه و دریاست آدما

پشت شیشه های دنیا قدِ شبنم می‌مونن

دلاشون تنگه برای جاهای دور آدما

مرغای دریا کنارِ برکه ها کم می‌مونن

مرغای دریا کنارِ برکه ها کم می‌مونن

مرغای دریا کنارِ برکه ها کم می‌مونن

آدما همیشه بین شادی و غم می‌مونن

شادی و غم تنها جفتین، که با هم می‌مونن

اونا که بین غم و شادی باشن بهشتین

اونا که غرق یکی شن تو جهنم می‌مونن