شعر زیبای پیری از شاعر گرانقدر جناب آقای یوسف شیبانی فارسیمدان
*** پیری ***
عجب دردیست این پیری
گهی از جان خود سیری
چنان شیری به زنجیری
گهی از غصه میمیری
گه از درد کمر نالی
گه از دیوار و دَر نالی
گهی از گوش کر نالی
گهی از دَردِ سَر نالی
زحرف آزرده میگردی
چو گل پژمرده میگردی
گهی افسرده میگردی
گهی دل مُرده میگردی
گهی زار و پریشانی
شبیهِ طفل میمانی
گهی یاد رفیقانی
چنان گویا که زندانی
گهی میترسی از مُردَن
به قبرستان تورا بُردن
گه از نوشیدن و خوردن
گهی با طعنه آزردن
به مانند دماسنجی
گهی بیست و گهی پَنجی
سخن را گه نمیسَنجی
گهی از حرف میرَنجی
کُنی یادِ جوانی را
غرورِ آنچنانی را
توانِ پهلوانی را
واینک ناتوانی را
در این دنیایِ دیوانه
تو ای شاعر فرزانه
چو پیری، پس به میخانه
نگهبانی به کاشانه
همه بر خویش درگیرند
سراغت را نمیگیرند
جوانهایت تو را شیرند
توانت را به تحقیرند
چو آید موسم پیری
ملامتها به جان گیری
دگر از جان خود سیری
ز غم یوسف تو میمیری
💐
سراینده
یوسف شیبانی فارسیمدان
بیست و پنجم فروردین نود ونه