كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

 » آیت الله مشکینی

مسلما درباره مال ها و جان هایتان آزمایش خواهید شد و حتما از کسانی که به آنها پیش از شما کتاب ( آسمانی ) داده شده و نیز از کسانی که شرک ورزیده اند سخنان دل آزار بسیاری ( در انکار و استهزاء دین و پیامبر ، و تحریک مردم علیه اسلام ) خواهید شنید ، و اگر صبر و پروا پیشه کنید این ( استقامت ) حتما از کارهای بزرگ و درخور اهمیت است.

 » آیت الله مکارم شیرازی

به یقین ( همه شما ) در اموال و جانهای خود ، آزمایش می شوید! و از کسانی که پیش از شما به آنها کتاب ( آسمانی ) داده شده [ یهود ] ، و ( همچنین ) از مشرکان ، سخنان آزاردهنده فراوان خواهید شنید! و اگر استقامت کنید و تقوا پیشه سازید ، ( شایسته تر است زیرا ) این از کارهای مهم و قابل اطمینان است.

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

محققا شما را به مال و جان آزمایش خواهند کرد و بر شما از زخم زبان آنها که پیش از شما کتاب آسمانی به آنها نازل شد آزار بسیار خواهد رسید و اگر صبر پیشه کرده و پرهیزگار شوید ( البته ظفر یابید ) که ثبات و تقوا سبب نیرومندی و قوت اراده در کارها است .

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(کل نفس ذائقه الموت و انما توفون اجورکم یوم القیمه ):

(هر نفسی مرگ را چشنده است و همانا در روز قیامت همه شما به طور کامل به سزای اعمال خود خواهید رسید)،

این سخن برای مؤمن تصدیق کننده وعده و برای کافران تکذیب کننده وعید است و آنان اجر کامل خود را دریافت خواهندکرد،بعضی از مفسران به این آیه استدلال کرده اند به وجود عالم برزخ (25)،که بین دنیا و آخرت است ،چون در این آیه می فرماید:جزای کامل و تمام شما در قیامت داده می شود، بنابراین معلوم می شود در عالم برزخ هم جزا هست ، اما نه به طورکامل و تمام که این استدلال خوبی است ،(فمن زحزح عن النار وادخل الجنه فقدفاز و ماالحیوه الدنیا الامتاع الغرور):(پس هر کس خود را از آتش جهنم دورداشت و به بهشت ابدی وارد شد، حقیقتا رستگارشده است وزندگی دنیا جزکالایی فریبنده نیست )،(زحزح )به معنای دور کردن است و(فوز) به معنای رسیدن به آرزوست و مسلما کسی که با اعمالش خود را از جهنم دور و داخل بهشت می گرداند به نهایت آرزویش رسیده است و زندگی شما هم جز یک متاع فریبنده نیست و چنین متاع فانی را نباید به آن اعتنا کرد.

پیام ● آزمایش - مسعود ورزيده

1- آزمایش ، یک سنّت جدّى الهى است ، خود را آماده کنیم . (حرف لام در اوّل و حرف نون مشدّد در آخرِ (لتبلونّ) نشانه ى جدّى بودن مسئله است .)
2- یاد مرگ و زودگذرى دنیا، مسائل را براى انسان آسان مى کند. (کل نفس ذائقة الموت ... لتبلونّ فى اموالکم )
3- بیشترین ابزار آزمایش ، مال و جان است . (اموالکم و انفسکم )
4- علاوه بر پذیرش خطر جان و مال ، باید خود را براى شنیدن انواع نیش ها و تحقیرها آماده کرد. (ولتسمعنّ...)
5- شنیدن تحقیر و هجو، و آزار دیدن از دشمن ، یکى از وسایل آزمایش است . (لتبلونّ... ولتسمعنّ... اذىً کثیراً)
6- براى رسیدن به اهداف مقدّس ، گاهى باید همه گونه سختى را تحمّل کرد. ضربه به مال ، جان ، حیثیّت و آبرو. (اموالکم و انفسکم ولتسمعنّ... اذىً کثیرا)
7- انتظار زخم زبان از مخالفان ، سبب آمادگى مسلمانان است . (لتسمعنّ...)
8- مخالفان اسلام در ضربه زدن به مسلمان ها، وحدت در هدف و گاهى وحدت در شیوه دارند. (لتسمعنّ من الّذین اوتوا الکتاب ... و من الّذین اشرکوا)
9- دشمن به کم قانع نیست . (اذىً کثیراً)
10- صبر و تقوى در کنار هم رمز موفقیّت است . استقامت بدون تقوا، در افراد لجوج نیز پیدا مى شود. (تصبروا و تتّقوا)
11- صبر و تقوى ، ملازم یکدیگرند.کلمه ى (ذلک ) مفرد است ، در حالى که به صبر و تقوى که دو چیزند، اشاره دارد

وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

انبیا 87

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(وذا النون اذذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر علیه فنادی فی الظلمات ان لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین ):

(و صاحب ماهی را یاد کن آن زمان که خشمناک رفت و گمان کرد که بر او سخت نمی گیریم ، آنگاه در تاریکیها ندا کرد،پروردگارا هیچ معبودی جز تو نیست ، تو منزهی همانا من از ستمکاران بودم )

مراد از صاحب ماهی ، یونس پیامبر 7، فرزند متی است که از طرف پروردگار براهل نینوی مبعوث شد و آنها را به دین خدا دعوت کرد، اما ایمان نیاوردند، پس یونس آنها را نفرین کرد و از خدا خواست تا ایشان را عذاب کند، ولی همینکه نشانه های عذاب ظاهر شد و ایشان مشرف بر عذاب شدند، توبه کردند و ایمان آوردند و خداوندهم عذاب را از آنها بر طرف نمود، اما یونس قبل از ظاهر شدن نشانه های عذاب آنها راترک کرد و با حالت خشمگین ، رو به دریا نهاد و چون با قومش مدارا نکرده و در برابرایشان صبر و تحمل ننموده بود و فقط عذابشان را از خدا خواسته بود، خداوند هم او راسیاست کرد و بر او سخت گرفت و ماهی بزرگی که احتمالا نهنگ بوده ، وی را بلعید واو در درون تاریکیهایی شکم ماهی و تاریکی دریا و تاریکی شب یعنی از ورای ظلمتی سه گانه ، خدایش را ندا کرد و از آنچه عملش نمایش می داد بیزاری جست ، چون عمل اوکه قومش را بدون دستوری از ناحیه خدا رها کرد و رفت ، این معنا را ممثل می کرد که غیر از خدا مرجع دیگری هست که می شود به او پناه برد ـ اگر چه او چنین قصدی نداشت ـ لذا از این معنا اعلام بیزاری نمود و عرضه داشت : پروردگارا جز تو معبودی نیست ، و در مقام عذرخواهی گفت : منزهی تو از اینکه کسی از تحت سیطره تو بیرون رود یا به امر تو اعتراض کند. و آنگاه به ظلم خود اعتراف کرد، چون عملی که اومرتکب شده بود اگر چه در آن قصد ظلم و معصیت نبود اما به نوعی ، ظلم را ممثل ومجسم می نمود، پس خدای متعال با این واقعه پیامبرش را تأدیب و تربیت کرد تا با قدمی پاک و مبرا از تمثیل ظلم ، شایسته گام نهادن به بارگاه قرب ربوبی گردد.

سوال

باسلام وافوض امری الی الله یعنی چه؟

پاسخ

فَسَتَذْکُرُونَ ما أَقُولُ لَکُمْ وَ أُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ [1]

و افوض امری الی اللَّه- من کارهای خود را باو واگذار مینمایم تا مرا از هر بدی مصون بدارد- ان اللَّه بصیر بالعباد- بحال بندگان بینا و آگاه است و در خصال از حضرت صادق علیه السّلام است که‏ فرموده من در شگفتم از کسی که ترس و بیم از چهار چیز دارد چگونه متوجه چهار چیز نمیشود تا آنجا که فرمود. تعجب دارم از کسی که در باره او مکر و حیله می‏شود چرا خود را در پناه این آیه قرار نمیدهد (افوض امری الی اللَّه)[2]

[1] سوره غافر :آیه  44

[2] خصال ج 1 ص

پرسش:
در آیات مختلفی با واژگان متفاوت، سخن از خلقت آسمان ها و زمین است؛ در برخی فعل «خلق»، برخی تعبیر «بدیع» و در برخی از واژه «فطر» استفاده شده و در ترجمه ها نیز همگی به معنای خلقت و آفریدن ترجمه شده اند. آیا تفاوتی بین این واژه ها هست؟

پاسخ:
این سه واژه در عین حالی که هم پوشانی و مشترکات زیادی دارند، ولی هر کدام نیز ویژگی خاصی را مد نظر دارند. لذا باید هر کدام را بطور مستقل، از نظر ریشه ای و لغوی، مورد بررسی قرار داد.

واژه «فطر»
«فطر» به معنای انشاء و ایجاد کردن است.(1)
آغازگر خلقت، آغازگر ایجاد و انشاء؛ یعنی علاوه بر آن، آغازگری نیز در در معنای آن نهفته است.(2)
ظاهر کردن چیزی به نحو ایجاد از عدم به وجود؛ یعنی از نبود به بود آوردن.(3)
معنای اصلی فطر، شکافتن است.(4)
اصل «فَطْر» به معنای شكاف طولى است، يعنى چيزى را از درازا بريدن. «فَطَرَ اللّهُ الخلقَ» همان ايجاد و آفريدن و ابداع آن است بر طبيعت و شكلى كه آماده فعلى و كارى باشد.(5)

با در نظر گرفتن معناى اولى فطر(شکافتن)، آفريدن از آن جهت "فطر" ناميده شده كه خداوند موجودات را با شكافتن می آفريند؛ تخم مرغ و تخم جنبندگان ديگر شكافته شده بچه هاى آن ها به دنيا می آيند، حبوبات در زير خاک شكافته شده و روئيده مبدّل به ساقه ها، برگ ها و حبوبات ديگر می شوند: «إِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى»(6)
... ممكن است "فطر" به معناى ابداع و اختراع و ايجاد ابتكارى باشد؛ ولی معنای شکافتن که معنای اصلی و اولی است، صحیح تر است. یعنی مراد از «بَدِيعُ السَّماواتِ» خلقت ابتكارى و از «فاطِرِ السَّماواتِ» خلقت به واسطه شكافتن باشد.(7)

واژه «بدع»
جدید، نو؛ بدون مشابه قبلی.(8)
به معنای اختراع است.(9)
ابداع و ایجاد اولیه، بدون سابقه و مشابه قبلی.(10)
إبداع، همان إنشاء و آفريدن است كه بدون نمونه قبلى، ايجاد و انجام شود. هر گاه كلمه «بديع» در باره خداى تعالى به كار رود به معنى ايجاد و آفرينش چيزى است بدون ماده و ابزار و بدون زمان و مكان؛ اين گونه آفرينش و إبداع، خاص خداوند است.(11)
اختراع کردن، بنیاد کردن، تاسیس کردن، چیز نو ساختن، نوظهور، نوآور.(12)

واژه «خلق»
معنای اصلی «خلق» تقدیر و اندازه گیری است.(13)
«خلق»: اصلش اندازه گيرى و تدبير و نظم مستقيم و استوار در امور است. واژه «خَلْق» در معنى نو آفرينى و ايجاد چيزى بدون اينكه آن چيز سابقه وجودى داشته باشد و ايجادش بدون نمونه داشتن باشد بكار مى رود.(14)
خلق: آفريدن و آفريده. ناگفته نماند اصل خلق به معنى اندازه گيرى و تقدير است و چون آفريدن، توأم با اندازه گيرى است لذا "خلق" را آفريده و آفريدن معنى می كنند.(15)

نکته:
مرحوم مصطفوی در معنای «فطر» نکات قابل توجهی را بیان می کند؛ ایشان می گوید «خلق» شامل «فطر» هم می شود، ولی «فطر»، به نوعی خاص تر است.

«فطر»: یعنی ایجاد تحوّل یا کیفیت و حالت جدیدی که پس از تکوین و ایجاد اولیه صورت می گیرد و غیر از آن حالت اولیه است.
به بیان دیگر؛ خلق و ایجاد و ابداع و... مربوط به تکوّن و خلقت عام و اولیه است، ولی «فطر» مربوط به ایجاد تحولاتی در مرحله بعد از خلقت اولیه است. لذا فاطر بودن خداوند یعنی کسی که بعد از خلق اولیه، در مقام ولایت و ربوبیت و تربیت، حالات و کیفیاتی را در آن ایجاد کرده است.
مثال:
«إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي»(16)
«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنيفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها»(17)
علاوه بر این که خدا انسان را خلق کرده است، بر اساس آن مقام ربوبیت و ولایتی که داشته است، یک نفس و روح انقیاد و فرمانبرداری نیز به او داده است، این همان معنای «فطر» است؛ یعنی علاوه بر خلقت اولیه، حالت و کیفیتی جدید در انسان ایجاد کرده و بر اساس آن، برنامه حیات و معاش و ... را برای انسان مقرر فرموده است.
بنابر این:
«فاطر» که از اسماء الهی است دلالت می ‌کند بر کسى که پس از خلقت و تکوین، بر اساس مقام ربوبیت و تربیت و ولایت، حالات و کیفیاتى را ایجاد کند؛ اما مفاهیم خلق، ایجاد، ابداع و... به اصل تکوین بر می ‌گردند که دارای معنای عام هستند یعنی مطلق ایجاد و هستی؛ و این مربوط به قبل از ربوبیت است.(18)

نتیجه:
فی الجمله می توان گفت این الفاظ، در معنای آفرینش و ایجاد، مشترک هستند؛ ولی در نگاه دقیق تر می توان در هر کدام، ویژگی ای را در نظر گرفت؛ مثلا:
وقتی واژه «خلق» به کار می رود، بیشتر عنایت روی تقدیر و اندازه گیری دقیق و حکیمانه است.
وقتی واژه «بدع» به کار می رود، بیشتر عنایت روی نوآوری و ایجاد و انشاء بدون سابقه و مشابه قبلی است.
وقتی واژه «فطر» به کار می رود، بیشتر عنایت روی تبدیل عدم به وجود و به عبارتی از عدم به وجود آوردن است، یعنی نبود را بود کردن. و یا این که «فطر» ناظر به پس از خلقت و آفرینش و ناظر به حالات و کیفیاتی است که خداوند بر اساس مقام ربوبیت و ولایت، ایجاد نموده است.

آیات مکر

آيات مكر
يك :
و مكروا و مكرالله و الله خير الماكرين .(1)
و با خدا مكر كردند و خدا همم در مقابل با آنها مكر كرد و از هر كس ، خدا بهتر تواند مكر كند.
دو:
و قد مكر الذين من قبلهم فلله المكر جميعا يعلم ما تكسب كل نفس ‍ وسيعلم الكفار لمن عقبى الدار.(2)
سه :
قد مكر الذين من قلبهم فاتى الله بنيانهم من القواعد فخر عليهم السقف من فوقهم واتهم العذاب من حيث لا يشعرون .(3)
و پيش از اين هم بسيارى كافران مكر كردند، ليكن خدا سقف بناى آنها را از پايه ويران كرد و بر سرشان فرو ريخت ، و عذاب خدا از جايى كه نمى فهميدند آنها را فرا رسيد.
چهار:
و مكروا مكرا ومكرنا مكرا و هم لا يشعرون . فانظروا كيف كان عاقبه مكرهم انا دمرناهم وقومهم اجمعين .(4)
و آن كافران مكر و حيله به كار بردند و ما آنها را از جايى كه هيچ نفهميدند سخت به كيفر مكرشان رسسانديم . بنگر كه پايان مكرشان چه شد، عاقبت ما آنها را از جايى كه هيچ نفهميدند با بستگانشان هلاك كرديم .
پنج :
و كذلك جعلنا فى كل قريه اكابر مجرميها ليمكروا فيهاو ما و ما يمكرون الا بانفسهم و ما يشعرون .(5)
شش :
و اذا جائتهم ايه قالو لن نؤ من حتى نؤ تى مثل ما اوتى رسل الله الله اعلم حيث يجعل رسالته سيصيب الذين اجرمواصغار عند الله و عذاب شديد بما كانوا يمكرون .(6)
وچون آيتى براى هدايت آنها نازل شد گفتند: ما ايمان نياورديم تا مانند آنكه به رسولان خدا نازل شده ، به ما نازل شود. خدا بهتر مى داند كه كجا رسالت خود را مقرر دارد. به زودى مجرمان را خدا خوار سازد و عذابى سخت به واسطه مكرى كه مى انديشند بر آنها فرو فرستد.
هفت :
...و الذين يمكرون السيئات لهم عذاب شديد و مكر اولئك هويبور.(7)
...و بر آنان كه مكر و تزوير اعمال بد كند، سخت عذاب خواهد بود و فكر مكرشان به كلى نابود خواهد شد.
هشت :
افامنو مكر الله فلا يامن مكر الله الا القوم الخاسرون .(8)
آنان از مكر خدا غافل و ايمن گرديده اند، كه از آن غافل نشوند مگر مردم زيانكار.
نه :
...فلما جاء نذير مازادهم الا نفورا. استكبارا فى الارض و مكر السيى و لا يحيق المكر السيى الا باهله ...(9)
...و آنگاه كه رسول آمد، بر آنها چيزى جز مخالفت و نفرت نيفزود و بدين جهت كه مى خواستند در زمين تكبر و گردنكشى كنند و مكر انديشند و مكر زشت و مكر بدكارى جز صاحبش احدى را هلاك نخواهد كرد...
ده :
و اذا اذقنا الناس رخمه من بعد ضراء مستهم اذا لهم مكر فى اياتنا قل الله اسرع مكران رسلنا يكتبون ما تمكرون .(10)
ما هرگاه بر آدمى بعد از آنكه او را رنج و زيانى رسيد، رحمتى فرستيم ؛ آيا در اين صورت بايد براى محو آيات و رسولان حق مكر و سياست به كار برند؟ بگو مكر و سياست الهى كانلتر وسريعتر است كه رسول ما مكرهاى شما را خواهند نوشت .


1- آل عمران / 54.
2- الرعد / 42.
3- النحل / 26.
4- النحل / 50 - 51.
5- الانعام / 123.
6- مدرك بالا. 186.
7- الفاطر / 10.
8- الاعراف / 99.
9- الفاطر / 43.
10- يونس / 21.

وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ

[3آل عمران–54 سوره ] (مشاهده آیه)

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

و نیرنگ کردند خدا هم نیرنگ کرد ، و خدا بهترین نیرنگ کاران است .

 ● عبدالله عبداللهي - اطیب البیان

و مکر کردند و خداوند جزاء مکر آنها را بآنها چشانید و بهترین جزاء دهنده است وَ مَکَرُوا ممکن است چنانچه مفسّرین گفتند مراد یهود است که حضرت عیسى را گرفتند و حبس کردند و خداوند شبیه عیسى علیه السّلام از خود آنها بآنها نمانید و او را بدار زدند و کشتند و عیسى را بآسمان برد، لکن این معنى خلاف ظاهر است زیرا مکر عبارت از این است که بحیله و تزویر و پلتیک و تقلّب در مقام اذیّت برآیند و یهود علنا دشمنى کردند و در مقام اذیّت عیسى برآمدند بلکه بعید نیست که مراد حواریّین باشند که اظهار ایمان کردند و اظهار متابعت و تسلیم و در موقع گرفتارى عیسى در چنگال یهود او را تنها گذاشتند و فرار کردند و این معنى بحسب عبارت و جملات آیه هم انسب است و اللّٰه العالم و مکر با مؤمن بخصوص با رسول خدا یکى از صفات رذیله و از معاصى بسیار بزرگ و آیات و اخبار در مذمّت آن بسیار است و از پیغمبر اکرم صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم مرویست فرمود (لیس منّا من ماکر مسلما) جامع السعادات صفحه 116 ،و از امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود (لو لا انّ المکر و الخدیعة فى النار لکنت امکر الناس) جامع السعادات صفحه 116، و غیر اینها از اخبار

و مکر و حیله و خدعه و نکرى الفاظ مرادفه یا قریب المعنى است و از همین باب است تلبیس و غش و غدر که عبارت است از اصابه مکروه بغیر از مآخذ خفیه بعیده از ذهن و این یکى از اقسام نفاق است که ظاهر آن بر خلاف باطن باشد

وَ مَکَرَ اَللّٰهُ مکر خداوند گفتند مراد جزاى عقوبت مکر مکار است و ممکن است مراد این باشد که خداوند شخص مکار را عقوبت میفرماید بطورى که خیال میکند که باو تفضّل فرموده چنانچه مفاد بسیارى از آیات است مثل وَ لاٰ یَحْسَبَنَّ اَلَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّمٰا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمٰا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدٰادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذٰابٌ مُهِینٌ آل عمران آیه 172؛ و مثل وَ اَلَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیٰاتِنٰا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لاٰ یَعْلَمُونَ وَ أُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ اعراف آیه 181، و غیر اینها از آیات

وَ اَللّٰهُ خَیْرُ اَلْمٰاکِرِینَ نظر به اینکه گفتیم مکر خدا جزاى عمل مکار است چه بمعنى اول باشد که مفسّرین گفتند چه بمعنى دوم که احتمال دادیم على اىّ حال بمقتضاى عدل است چنانچه در حقّ کفّار و فسّاق عقوبت میفرماید و ظلم نیست بلکه خود مکّار ظلم میکند هم بنفس خود که خود را در معرض عقوبت قرار میدهد مثل سایر عصات و هم بکسانى که با آنها مکر کرده و این مفاد بسیارى از آیات مثل وَ مٰا ظَلَمْنٰاهُمْ وَ لٰکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ هود آیه 103، وَ مٰا ظَلَمْنٰاهُمْ وَ لٰکِنْ کٰانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ نحل آیه 119، وَ مٰا ظَلَمْنٰاهُمْ وَ لٰکِنْ کٰانُوا هُمُ اَلظّٰالِمِینَ زخرف آیه 76، و غیر اینها از آیات

 » تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن

وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اَللّٰهُ وَ اَللّٰهُ خَیْرُ اَلْمٰاکِرِینَ تدبیر لطیف را مکر گویند و بقولى مکر سعى در فساد است و عرب گفته مکر اللیل وقتى که شب تاریک گردید

یهودیان مکر کردند و مکر آنها تدبیر در امر عیسى بود که چگونه او را بکشند و گفته اند بنى اسرائیل او را از شهر بیرون کردند پس از مدتى بازآمد و بناى تبلیغ گذاشت این بود که همه قصد کشتن او را کردند «وَ مَکَرَ اَللّٰهُ » از فرا نقل کرده اند که گفته مکر از بنده خدعه و حیله و فساد است و از خداى تعالى استدراج بندگان و معنى استدراج ناگاه گرفتن است قال اللّه تعالى «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لاٰ یَعْلَمُونَ »

عبد اللّه عباس گفته معنى مکر این است که هرگاه بنده گناهى نو کند خدا به او نعمتى نو کند

وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا

(106)نساء

و از خدا آمرزش بخواه که او آمرزنده و مهربان

است.

وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا

amir

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم. 1. وَالْعَصْرِ 2. إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ  3.إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ .

ترجمه جناب آقاي صفوي

به نام خداونده بخشنده و مهربان

1) سوگند به عصر پیامبر ، عصر پیدایش اسلام ،

2) که انسان در زیانکارى و سرمایه عمرش رو به تباهى است;

3) مگر کسانى که به خدا و پیامبران و روز قیامت ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده و یکدیگر را به پیروى از حق سفارش کرده و به شکیبایى در اطاعت از خدا و دورى جستن از گناهان و تحمّل ناگوارى ها توصیه نموده اند .

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

وَ الْعَصْرِ1 

إِنَّ الْإِنْسانَ لَفي‏ خُسْرٍ2

إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ3

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ آیه 1 سوره انبیاء

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(اقترب للناس حسابهم وهم فی غفله معرضون ):

(زمان حساب دادن مردم نزدیک شده و آنها در بی خبری و غفلت روی گردانند)

مراد از حساب ، همان محاسبه اعمال مردم در روز قیامت توسط خدای سبحان است ، می فرماید: حساب اعمال مردم به ایشان نزدیک شد و لازمه این امر آن است که آنها به آنچه از جانب پروردگارشان بسویشان فرستاده شده ، گوش فرا دهند، اما در اثرتعلق دنیا، قلبهایشان مملو از حب دنیا و زینتهای آن شده به گونه ای که دیگر جایی برای یاد قیامت که دلهایشان را متأثر کند، در آن باقی نمانده ، حتی اگر دیگران هم آنها رامتوجه و متذکر نمایند، باز هم توجهی نمی کنند و همچنان در حالت غفلت و بی خبری هستند چون آنطور که باید آن را تصور نمی کنند وگرنه قلبهایشان متأثر می شد و در صددتوبه و ایمان برمی آمدند.

 ● نکات آیه اول-غفلت - معصومه فرشيد مقدم

در اوّلین سؤ ال ، از نماز خواهند پرسید و به حساب امور مهمی چون ، جوانی ، عمر، راه کسب درآمد و هزینه ی آن و بویژه مساءله ی رهبری و ولایت خواهند پرداخت وهمین بس که خداوند، خود، حسابرسی خواهد بود. (کفی بناحاسبین )(679)
پیام ها :
1 حسابرسی مردم قطعی است . (اقترب ) (بکار رفتن فعل ماضی به جای مضارع ، نشانه ی قطعی بودن است .)
2 قیامت و زمان حسابرسی را دور نپنداریم . (اقترب )
3 حساب ، برای همه انسان هاست . (للناس )
4 نظم وحساب ، لازمه ی یک زندگی کامل است . (حسابهم ) (انسان ، پدیده ای تصادفی نیست ، بلکه موجودی هدفدار و بر مبنای حساب و محاسبه است .)
5 گاهی باید برای جذب حواسها، سخن را کوبنده و هشدار دهنده آغاز کرد. سوره با جمله (اقترب للناس حسابهم ) شروع شده است .
6 این حساب است که به سراغ انسان ها می آید، هر چند آنان از حساب ، غافل باشند ویا از آن بگریزند. (اقترب للناس حسابهم ) ونفرمود: ((اقترب الناس الی حسابهم ))
7 غفلت ، زمانی خطرناک است که بر اساس بی اعتنایی باشد. (غفلة معرضون )

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(قل ان الموت الذی تفرون منه فانه ملاقیکم ثم تردون الی عالم الغیب والشهاده فینبئکم بما کنتم تعملون ): سوره جمعه آیه8

( بگو به درستی مرگی که ازآن می گریزید، قطعا شمارا درخواهد یافت ، سپس بسوی دانای غیب و شهادت باز گردانده می شوید و او شما رابه آنچه کرده اید، آگاه می سازد)

در این آیات بر علیه یهود استدلال شده ، استدلالی که دروغگویی یهود را درادعایشان که می گفتند:ما اولیاء خدا و دوستان و پسران او هستیم ،کاملا اثبات می کند.خطاب به رسولخدا ص می فرماید: به این کسانی که ادعای یهودیگری می کنند،بگو:اگر اعتقاد دارید که شما اولیاء خدایید و نه هیچ کس دیگر و اگر در این اعتقادراست گویید، آرزوی مرگ کنید، چون ولی خدا و دوست او باید که دوستدار لقاء الله باشد و در انتظار بهشت موعود برای مرگ لحظه شماری کند، آنوقت خدایتعالی به پیامبر خود خبر می دهد که این یهودیان به جهت اعمال پلید و ظالمانه ای که در دنیامرتکب شده اند، هرگز آرزوی مرگ نمی کنند و خدا به احوال ستمکاران داناست ومی داند که ستمکاران دشمنان خدایند، نه دوستان او، و به همین دلیل هرگز طالب لقاءالهی نیستند.در ادامه خطاب به رسولخدا ص می فرماید: بگو همان مرگی که از آن می گریزید،بزودی ، لامحاله چه بخواهید و چه نخواهید، شما را دیدار می کند و در می یابد و آنوقت به سوی پروردگارتان ـ که با ظلم و فسقی که مرتکب شده بودید از زی بندگی اش خارج شده اید ـ باز می گردید و او شما را به حقیقت اعمالی که مرتکب شده اید آگاهی می دهد،(چون او دانای غیب و شهادت است )، شما را با آثار سوء و تبعات اعمالتان کیفرخواهد داد.

 » آیت الله مشکینی

بگو: بی تردید آن مرگی که از آن می گریزید با شما ملاقات خواهد کرد ، سپس به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانده می شوید ، پس شما را از آنچه ( در دنیا ) عمل می کردید آگاه خواهد نمود.

 » آیت الله مکارم شیرازی

بگو: «این مرگی که از آن فرار می کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد سپس به سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگردانده می شوید آن گاه شما را از آنچه انجام می دادید خبر می دهد!»

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

بگو: «این مرگی که از آن فرار می کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد سپس به سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگردانده می شوید آن گاه شما را از آنچه انجام می دادید خبر می دهد!»

 » استاد الهی قمشه‌ای

بگو: عاقبت مرگی که از آن می گریزید شما را البته ملاقات خواهد کرد و پس از مرگ به سوی خدایی که دانای پیدا و پنهان است بازگردانیده می شوید و او شما را به آنچه می کرده اید آگاه می سازد.

 » استاد مهدی فولادوند

بگو: «آن مرگی که از آن می گریزید ، قطعاً به سر وقت شما می آید آن گاه به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانیده خواهید شد ، و به آنچه [ در روی زمین ] می کردید ، آگاهتان خواهد کرد.»

إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا

 اگر از کبیره هاى گناهانى که از آن نهى مى شوید اجتناب کنید، گناهان صغیره شما را از شما مى پوشانیم و آنها را مى آمرزیم و شما را به جایگاهى ارجمند ( بهشت و قرب الهى ) درمى آوریم. نساء 31

 » آیت الله مشکینی

اگر از گناهان بزرگی که از آنها نهی می شوید دوری گزینید ما گناهان کوچک شما را از شما می زداییم و شما را به جایگاهی گرامی درمی آوریم. ( کبیره و صغیره بودن گناهان نسبت به مفاسد فردی یا اجتماعی آنهاست و اما نسبت به نافرمانی خدا همه گناهان ، کبیره است ) .

 » آیت الله مکارم شیرازی

اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می شوید پرهیز کنید ، گناهان کوچک شما را می پوشانیم و شما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم.

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

اگر از گناهان کبیره ای که از آنها نهی شده اید اجتناب کنید ، ما از بدیهای شما صرفنظر می کنیم و به منزلگاهی گرامی داخلتان می سازیم

 » استاد الهی قمشه‌ای

( ای اهل ایمان ) چنان که از گناهان بزرگی که شما را از آن نهی کرده اند دوری گزینید ، ما از گناهان دیگر شما درگذریم و شما را به مقامی نیکو برسانیم.

 » استاد مهدی فولادوند

اگر از گناهان بزرگی که از آن [ ها ] نهی شده اید دوری گزینید ، بدیهای شما را از شما می زداییم ، و شما را در جایگاهی ارجمند درمی آوریم.

 (ان تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئا تکم و ندخلکم مدخلا کریما):

(اگر از گناهان کبیره ای که از آنها نهی شده اید اجتناب کنید ،ما ازبدیهای شما صرفنظر می کنیم و شما را به منزلگاهی گرامی داخلتان می سازیم )

کلمه اجتناب از ماده (جنب )به معنای پهلوی آدمی است و انسان وقتی از چیزی متنفر باشد پهلوی خود را به آن کرده و سپس از آن دور می شود ،پس در حقیقت اجتناب به معنای ترک است و (کبائر) جمیع کبیره است ،یعنی گناهان کبیره درمقایسه با گناهان صغیره ،تکفیر از ریشه (کفر) به معنای پوشاندن می باشد ومنظور از (سیئات )گناهان صغیره است و (مدخل )اسم مکان می باشد و مراد از آن بهشت یا قرب الهی است و این وعده الهی نباید سبب جری شدن انسان نسبت به ارتکاب صغایر گردد، چون بی مبالاتی و کوچک شمردن و انجام صغائر باعث طغیان و سبک شمردن امر الهی می شود که این از بزرگترین کبائر است ، بلکه آیه دلالت می کند که اگر کسی خود را از ارتکاب گناهان کبیره سالم بدارد، خدا اورااز شر گناهان صغیره حفظ می کند و علت آنست که خداوند عالم به ضعف نفس انسان بوده و می داند که او جاهل است و لذا با این وعده ها قلبهای مرده رابه نور امید زنده می سازد و از علی علیه السلام نقل شده است که گناهان کبیره هفت مورد هستند: (شرک ، قتل نفس ، تهمت قذف (اتهام به زنان پاکدامن )، زنا،خوردن مال یتیم ، فرار از جنگ ، برگشت به کفر بعد از دوری از آن ). و حضرت رسول (ص ) فرمودند: با استغفار هیچ کبیره ای باقی نمی ماند و بااصرار هیچ صغیره ای صغیره نمی ماند، (اصرار بر صغیره منجر به کبیره می شود).

 » تفسیر المیزان - خلاصه اسرا 87

(الا رحمه من ربک ان فضله کان علیک کبیرا):

(مگر رحمتی از جانب پروردگارت ، همانا فضل و عنایت او بر تو بسیار است )،

یعنی این خصوصیتی که خداوند تو را به آن اختصاص داد و روح بر تو نازل گشت و ملازم تو شد، فقطبه جهت رحمتی از ناحیه پروردگارت بود و آنگاه در مقام تعلیل و نیزمنت گذاری بر پیامبر ص می فرماید: همانا فضل خدا بر تو بسیار بزرگ است.

 » تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن

إِلاّٰ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کٰانَ عَلَیْکَ کَبِیراً الاّ استثنائیه جمله را استثناء مى کند از آیه بالا (لاٰ تَجِدُ لَکَ الخ)یعنى اگر ما قرآن را از سینه تو ببریم بازگشت آن میسر نخواهد بود مگر بفضل و رحمت از جانب پروردگار تو،اشاره به اینکه قرآن را ما بسوى تو وحى نمودیم و از رحمت ما نزول نموده خودمان هم آن را نگاه مى داریم و حفظ آن بعهده ما است زیراکه فضل و کرم ما بر تو بزرگ است که از راه فضل و کرم قرآن را از آفات نگاه مى دارد و آن را در عالم باقى مى گذارد قوله تعالى (نَحْنُ نَزَّلْنَا اَلذِّکْرَ وَ إِنّٰا لَهُ لَحٰافِظُونَ )

 » آیت الله مشکینی

لکن ( آنچه به تو داده ) رحمتی است از پروردگارت ( که قابل بازگرفتن نیست ) زیرا که به یقین فضل او همواره بر تو بزرگ است.

اهل البیت » صوتی و تصویری » قرآن » معارف قرآن » تصویر

۱۳۹۸/۰۹/۲۷

 آیه قرآن: از چنین پیامبرى پیروى کنید (عکس نوشته)

از چنین پیامبرى پیروى کنید 

يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ
عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ 

[پيامبرى كه‌] آنان را به كار پسنديده فرمان مى‌دهد، و از كار ناپسند باز مى‌دارد، و براى آنان چيزهاى پاكيزه را حلال و چيزهاى ناپاك را
بر ايشان حرام مى‌گرداند، و از [دوش‌] آنان قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است برمى‌دارد.

( سوره اعراف آیه 157)

دانلود( عکس نوشته)

دانلود: 

 دانلود عکس نوشته آیه قرآن: از چنین پیامبرى پیروى کنید  (977.33 KB)

• عکس نوشته قرآنی
• پوستر
• آیه گرافی
• عکس نوشته مفهومی موضوعات در قرآن
• سوره اعراف
• آیه 157 سوره اعراف
• پیامبر
• حلال و حرام
• دانلود

وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُولئِکَ لَهُمْ عُقْبَي الدَّارِ  22

» آیت الله مشکینی

و کسانی که برای جلب رضای پروردگارشان ( در شداید و انجام وظائف ) صبر کردند و نماز را برپا داشتند و از آنچه به آنها روزی کردیم ( از مال و منال ) در نهان و آشکار انفاق نمودند و با کار نیک خود گناهان را ( یا با برخورد نیک خود بدرفتاری دیگران را ) دور می سازند آنهایند که برایشان عاقبت ( نیک ) این سرای است ( به تمام شدن این دنیا بهشت است ) .

 » آیت الله مکارم شیرازی

و آنها که بخاطر ذات ( پاک ) پروردگارشان شکیبایی می کنند و نماز را برپا می دارند و از آنچه به آنها روزی داده ایم ، در پنهان و آشکار ، انفاق می کنند و با حسنات ، سیئات را از میان می برند پایان نیک سرای دیگر ، از آن آنهاست ...

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

و کسانی که به طلب رضای پروردگارشان صبوری کرده ، نماز به پا داشته ، و از آنچه روزیشان داده ایم پنهان و آشکارا انفاق کرده اند ، و بدی را با نیکی رفع می کنند ، ثواب آن سرا خاص ایشان است .

 » استاد الهی قمشه‌ای

و هم در طلب رضای خدا راه صبر پیش می گیرند و نماز به پا می دارند و از آنچه نصیبشان کردیم پنهان و آشکار انفاق می کنند و در عوض بدیهای مردم نیکی می کنند ، اینان هستند که عاقبت منزلگاه نیکو یابند.

درج تفسیر

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(و الذین صبروا ابتغاء وجه ربهم و اقاموا الصلوه و انفقوا مما رزقناهم سرا و علانیه و یدرؤن بالحسنه السیئه اولئک لهم عقبی الدار):

(و کسانیکه درجستجوی رضایت پروردگارشان خویشتنداری کرده و نماز به پا می دارند و ازآنچه به آنها روزی کرده ایم در پنهان و آشکار انفاق می کنند و بدی را با نیکی دفع می نمایند، وثواب آن سرای خاص آنهاست )

،در ادامه صفات (اولوالالباب )می فرماید آنها برای رضای پروردگارشان صبر می کنند و اینکه صبر را مطلق آورده دلالت می کند که اشخاص فوق الذکر همه اقسام صبر رادارند

(صبربرطاعت ، صبر در برابر مصیبت ، صبر در برابر معصیت )

و منظور از(وجه ربهم )، جهت الهی عمل و یا فکر و نیت قربه الی الله است . در ادامه می فرماید آنها نماز را به پا داشتند، یعنی نگذاشتند ساقط شود و همه اجزاء و شرایط آن را به جای آوردند و امر آن را سبک نشماردند، چون نمازارتباط با خداست ، و آنگاه فرمود که آنها در پنهان و آشکار انفاق می کنند

و مراداز انفاق در اینجا اعم از انفاق واجب و غیر واجب است و مراد آنها از این اعمال ،اصلاح بین بندگان خداست و انفاق پنهانی مربوط به مواردیست که برای حفظحرمت و آبروی اشخاص بهتر است سری باشد و انفاق آشکار مخصوص مواردیست که باعث تشویق مردم بر احسان و نیکی و دفع تهمت و امثال آن گردد .

و خصوصیت دیگر آنها این است که بدی را با نیکی دفع می کنند، یعنی بوسیله اعمال نیک ، عمل بدی را که تصادفا وندرتا مرتکب شده اند برطرف می نمایند، چون

(ان الحسنات یذهبن السیئات )(15)،(بدرستی که نیکیها بدیها را زایل می کنند).

و یا آنکه اعمال زشتی را که دیگران نسبت به آنان انجام داده اند، آنها را با عفوو احسان و حسن خلق جبران می نمایند تا به این ترتیب ریشه شر و وسوسه شیطان را از بین ببرند. و به سبب همین اعمال ، عاقبت شایسته در سرای آخرت از آن آنهاست ، آری هیچ چیز در عالم بر حسب آن فطرتی که خدای تعالی او را بر آن فطرت آفریده جز به عاقبتی که مناسب خودش و مایه سعادتش باشد منتهی نمی گردد، و عاقبت بد در حقیقت بطلان عاقبت ، در واقع بی عاقبتی است به همین جهت در آیه شریفه مطلقا فرمود: سرانجام ازآن آنهاست و اگر سرانجام دو نوع بود: یکی نیک و یکی بد، باید می فرمود: سرانجام نیک از آن آنهاست ، لذا معلوم می شودسرانجام ، همان سرانجام محمود است ، به همین جهت هم در آیاتی که متعرض حال کفار است می فرماید (لهم سوء الدار)و نفرمود(لهم سوء العاقبه )پس معلوم می گردد مقصود از دار، همین دار دنیاست و مقصود از دار دنیا هم زندگی دردنیاست ، پس >عقبی الدار

اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ کُلُّ أُنْثي‏ وَ ما تَغيضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ کُلُّ شَيْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ8

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(الله یعلم ما تحمل کل انثی و ما تغیض الارحام و ما تزداد و کل شی ء عنده بمقدار):

(خداست که می داند هر موجود بارداری چه در بطن خود دارد و آنچه راکه رحمها کم و زیاد می کنند می داند و همه چیز در نزد او به اندازه معین است )،

در اینجا هم علم خداوند نسبت به سه امر ذکر شده ،

اولی ) اشاره به جنینی است که در رحم جنس ماده جای گرفته و او از آن محافظت می کند،

دومی ) اشاره است به خونی که در ایام حیض در رحم زن می ریزد و رحم در ایام حمل آن را به مصرف غذای جنین می رساند و

سومی ) اشاره است به خونی که رحم آن را دفع می کند، مانند نفاس و هنگام ولادت و خونی که گاهی زنان در ایام حمل می بینندو این معنا در روایات نیز تأیید شده است .

و در آخر می فرماید همه چیز در نزد خدا به مقدار است ،(مقدار) حد هرچیزیست که با آن ، متعین شده و از غیر خود مشخص و ممتاز می گردد و از آنجاکه هیچ چیز نیست که موجود باشد و از غیر خود معین وممتاز نباشد(9) لذا هرچیز محدود به حدی است که از آن تجاوز نمی کند و محکوم به آن حد است و به هیچ وجه از نزد خدا و حیطه علم او بیرون نیست ، لذا محال است که چیزی ازدایره علم حق بیرون باشد و او شایسته ترین معبود برای ربوبیت است و آیات دیگر قرآن نیز این معنا را تأیید می کنند(انه بکل شی ء محیط)(10)،(بدرستی که خدابر هر چیز احاطه دارد)، و(ان الله علی کل شی ء شهید)(11)، بدرستی که خداوند برهمه چیز ناظر و گواه است ).

1) : زمانی که سلول تخم در رحم جایگزین می شود و شروع به رشد می کند تا نهایتا یک جنین کامل تشکیل شود ، مراحل بسیار پیچیده ای باید طی شود . سلولها شروع به تقسیم شدن می کنند وتعدادشان زیاد می شود. این سلولهای در حال رشد و همچنین بافتهای اطراف آن موادی به نام فاکتورهای رشد ، فاکتورهای تمایز و فاکتورهایی که منجر به مرگ برنامه ریزی شده بعضی دیگر از این سلولها می شود، ترشح میکنند تا روند رشد وتوسعه سلولهای اولبه را به جنین کامل تنظیم کنند. هر کدام از این فاکتورها باید به اندازه معین و در زمان معینی ترشح شوند تا روند رشد و تمایز جنین به درستی پیش رود. هرگونه بینظمی منجر به نقص خواهد شد. با توجه به این واقعیتها می توان استنباط کرد که منظور از کم و زیاد کردن رحمها این است که در مرحله جنینی از سلول تخم تا جنین کامل سلولهایی اضافه میشوند ، سلولهایی می میرند و در نهایت تمام ارگانها وبافتها تشکیل می شوند تا جنین کامل شود. در این مسیر هر فاکتور رشد، فاکتور مرگ و فاکتور تمایز باید در مقدار وزمان معینی ساخته وترشح شود تا فرایند کامل شدن جنین به درستی انجام شود. مهدی پور . کارشناس ارشد فیزیولوژی پزشکی.

نزول

شأن نزول آیات 8 تا 11:

ابن عباس گوید: این آیات درباره دو مرد بنام اربد بن قیس و عامر بن طفیل نازل گردید و همچنین آیه 12 «هُوَ الَّذِی یرِیکمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً» تا آخر آن و نیز آیه 13 را (که بعد خواهد آمد) نیز به این آیات در این شأن و نزول مى افزایند.[۲]

و نیز گویند آیات 10 و 11 درباره دو مرد فوق‌الذکر نازل گردیده بدین تفصیل، این دو مرد نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند و سؤالاتى از پیامبر نمودند ولى مقصود بدى داشتند و با طرح این سؤال مکر و حیله اى از ناحیه آنان در بین بوده است که بالاخره خداوند نتیجه مکر و حیله آن‌ها را به خودشان بازگردانید.

عامر نزد پیامبر آمد و گفت: یا محمد اگر من مسلمان بشوم با من چکار خواهى کرد و چه مزیتى بر سایر مسلمین خواهم داشت، پیامبر فرمود: آنچه که سایر مسلمانان بدان مکلف خواهند بود تو نیز مانند آن‌ها مکلف به تکلیف قرار خواهى گرفت.

عامر گفت: می‌خواهم که در ازاى مسلمان شدن مرا پس از خودت خلیفه و وصى خود گردانى. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این کار در دست من نیست بلکه به فرمان خداى من است. سپس گفت: بعد از مسلمان شدن به من چه خواهى داد؟ پیامبر فرمود: به تو لشکرى می‌دهم که با آن با دشمنان اسلام به جنگ پردازى. در جواب گفت: این سمت را که خودم هم دارم پس چه لزومى دارد که مسلمان شوم و البته مقصود عامر این بود که با رسول خدا صلی الله علیه و آله سرگرم صحبت باشد و به اربد دستور داده بود که در حین صحبت او با پیامبر از پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله را مورد حمله قرار دهد.

در همین وقت بود که به اربد اشاره نمود، اربد خواست که از پشت شمشیر بکشد ولى آنچه سعى کرد که شمشیر را از غلاف بیرون آورد نتوانست و شمشیر او در غلاف در جاى خود ماند در این میان پیامبر متوجه شد و خود را کنار کشید و گفت: خدایا اینان که با من به مکر و حیله برخاسته اند، تو خود کارشان را بساز.

در این بین صاعقه اى بر سر اربد آمد و او را بسوخت، عامر که این منظره وحشتناک را دید، فرار کرد و در حین فرار فریاد می‌زد و مى گفت: یا محمد از خداى خود خواستى و او را به کیفر عمل رسانیدى و از بین بردى ولى بدان من با سواران زیاد و جوانان جنگجوى خودم به سراغ تو خواهم آمد.

پیامبر در جواب فرمود: خداوند تو را از این عمل باز خواهد داشت، چندى بعد عامر به مرض طاعون مبتلا گردید و از بین رفت[۳].[۴]

» تفسیر المیزان - خلاصه

(ان ربک یعلم انک تقوم ادنی من ثلثی اللیل و نصفه و ثلثه و طائفه من الذین معک و الله یقدر اللیل و النهار علم ان لن تحصوه فتاب علیکم فاقرؤا ماتیسر من القران علم ان سیکون منکم مرضی و اخرون یضربون فی الارض یبتغون من فضل الله و اخرون یقاتلون فی سبیل الله فاقرؤا ما تیسر منه و اقیموا الصلوه واتوا الزکوه و اقرضوا الله قرضا حسنا وما تقدموا لانفسکم من خیر تجدوه عندالله هو خیرا و اعظم اجرا و استغفروا الله ان الله غفور رحیم ):

(پروردگار تو می داند که تو و گروهی از مؤمنینی که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب و گاهی نصف آن و گاهی ثلث آن را زنده می دارید و خدا که تقدیر کننده شب و روز است می داند تشخیص دوثلث و نصف و ثلث در فصول مختلف برای شما میسر نیست ، به همین جهت بر شمابخشود، از این پس هر مقدار که برایتان میسر است از قرآن بخوانید و نیز می داند که برای شمابیماری پیش می آید، عده ای به سفر می روند تا از رزق خدا کسب کنند وبعضی دیگر در راه خدا جنگ می کنند، پس هر مقدار که می توانید از قرآن بخوانید و نماز رابپا دارید و زکات بدهید و به خدا وام دهید، وامی نیکو، و بدانید آنچه از کارهای خیرمی کنید و از پیش برای خود می فرستید آن را در نزد خدا می یابید، البته بهتر از آن و بااجری عظیم تر و از خدا طلب آمرزش کنید، همانا خدا آمرزنده و رحیم است )

در اخبار وارد شده که پس از دستور نماز شب ، پیامبر ص و بعضی یاران و مؤمنان اطراف او، تا هشت ماه یا یک سال و یا ده سال ، هر شب نزدیک دو سوم و یا نصف و یاثلث شب را به نماز و عبادت مشغول بودند، سپس این آیه شریفه که احتمالا در مدینه نازل شده ، برای تخفیف دستور اول سوره نازل شد، لازمه این تخفیف توسعه یافتن تکلیف برای عموم مکلفین و برخوردار شدن همه مؤمنان از نعمت شب زنده داریست تاهر کس به مقدار وسعش به آن بپردازد.به هر حال با خطابی مشفقانه و شاکرانه ،(چون خداوند نسبت به سعی بندگانش شکوراست )، می فرماید: ای محمد پروردگار تو که به امر تو توجه و اعتناء دارد می داند که تو و بعضی از مؤمنین همراهت (در امر ایمان )نزدیک دو سوم از شب و گاهی نیمی از آن و گاهی ثلث آن را به نماز می ایستید و چگونه او نداند، با اینکه اوست که خلقت و تقدیرروز و شب بدست اوست ، و او مقدار شب و روز را در فصول مختلف تقدیر واندازه گیری می نماید و می داند که همه شما نمی توانید یک سوم یا نصف و یا دو سوم ازشبهای سال را در فصول مختلف اندازه گیری بکنید، به همین جهت با رحمت فراگیرش به جانب شما رجوع کرد و تکلیف شما را تخفیف داد، لذا از قرآن هر چه برایتان ممکن می شود بخوانید و این همان تخفیف در وظیفه شب زنده داری برای عموم است .در ادامه به مصلحت دیگری که باعث تخفیف در امر به نماز شب شده اشاره می کندو می فرماید: علاوه بر دشواری این اندازه گیری دقیق برای عموم مکلفان ، دشواری آن برای افراد بیمار و مسافرانی که به قصد تجارت به نواحی مختلف می روند و برای رزمندگان در راه خدا، بیشتر است ، پس این عده هم در آن شرایط هر قدر که می توانند وبرایشان میسر است قرآن بخوانند، یعنی به قدری که می توانند شب زنده داری کنند.در ادامه می فرماید: نماز واجب را بپا دارید و زکات واجب را پرداخت کنید و درراه خدا انفاق کنید و به او وامی نیکو بدهید و بدانید که هر عمل خیر و طاعتی که انجام می دهید و برای خود پیش می فرستید، چه واجب و چه مستحب ، آن را نزد خدا خواهیدیافت ، و در روز جزا آن را بهتر از همه کارهای نیک که می کردید و یا بهتر از هر چیزی که در دنیا باقی می گذارید و پر اجرتر خواهید یافت .پس از خدا طلب آمرزش و رحمت کنید، چون او آمرزنده و مهربان است ، و درنتیجه مغفرت ، درهای نعمات آسمانی و زمینی را به روی شما می گشاید و بعید نیست مراد از(استغفار)در اینجا انجام مطلق طاعات و عبادات باشد، چون طاعات وسائلی هستند که بوسیله آنها مغفرت خدا شامل حال انسان می شوند.

وَيْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ 

 1همزة  

» تفسیر المیزان - خلاصه

(ویل لکل همزه لمزه ):(وای بر هر عیب جوی طعنه زننده )

» امیدمجد

سرآغاز گفتار نام خدا ست
که رحمتگر و مهربان خلق راست
بسی وای بادا به هر دو جهان
بر آن عیب جویان هرزه زبان

 ● نيره تقي زاده فايند - تفسیرهدایت

[1] صفات‌ نیک‌، همچون‌ صفات‌ بد، ‌در‌ دارندگان‌ ‌آنها‌ یکدیگر ‌را‌ فرا می‌خوانند، بدان‌ سبب‌ ‌که‌ ‌از‌ ریشه واحدی‌ برخاسته‌اند، و لذا قرآن‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌با‌ ‌هم‌ ‌به‌ یاد می‌آورد، ‌تا‌ چنان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ مردمان‌ ‌را‌ ‌از‌ رفتار کلی‌ آنان‌ بشناسیم‌ و ارزش‌ نهیم‌ و تنها نظر ‌به‌ صفات‌ استثنایی‌ ‌آنها‌ نداشته‌ باشیم‌.

هلاک‌ و لعنت‌ مخصوص‌ کسانی‌ ‌است‌ ‌که‌، ‌برای‌ بزرگی‌ فروشی‌، ‌از‌ مردمان‌ رو ‌به‌ روی‌ ‌ایشان‌ عیب‌ جویی‌ می‌کنند، و چون‌ غایب‌ باشند ‌به‌ سخن‌ چینی‌ ‌از‌ ‌ایشان‌ می‌پردازند، و ‌اینکه‌ همه‌ ‌برای‌ ایجاد فساد و تباهی‌ و فتنه‌ ‌در‌ زمین‌ ‌است‌، و میان‌ کسانی‌ ‌از‌ ‌ایشان‌ ‌که‌ آشکارا کافرند ‌با‌ کسانی‌ ‌که‌ ادعای‌ ایمان‌ دارند، تفاوتی‌ نیست‌، چه‌ اینها ‌از‌ صفات‌ مؤمنان‌ نیست‌، و میان‌ ‌خدا‌ و هیچ‌ فردی‌ ‌از‌ آفریدگانش‌ارتباط خویشاوندی‌ وجود ندارد ‌که‌ مانع‌ کیفر دیدن‌ ‌آن‌ فرد ‌از‌ ‌اینکه‌ جرایم‌ ‌باشد‌.

«وَیل‌ٌ لِکُل‌ِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ‌-‌ وای‌ ‌بر‌ ‌هر‌ سخن‌ چین‌ عیب‌ جو و بد گو.»

گفته‌اند: معنی‌ ویل‌ خزی‌ و عار ‌است‌، و نیز گفته‌اند ‌که‌ ‌آن‌ محلی‌ ‌در‌ دوزخ‌ ‌است‌، و میان‌ ‌اینکه‌ دو معنی‌ تناقضی‌ وجود ندارد. و گفته‌اند ‌که‌ اصل‌ همز دفع‌ کردن‌ و شکستن‌ ‌است‌، مثلا شکستن‌ گردو. و ‌به‌ یک‌ عرب‌ بیابانی‌ گفته‌ شد: آیا ‌به‌ کلمه فارة (موش‌) همزه‌ می‌دهید و ‌آن‌ ‌را‌ فأرة می‌خوانید! ‌در‌ جواب‌ ‌گفت‌: «تهمزها الهرّة» ‌یعنی‌ گربه‌ ‌آن‌ ‌را‌ خرد می‌کند و می‌خورد، و ‌به‌ همین‌ سبب‌ شاعر گفته‌ ‌است‌:

و ‌من‌ همزنا رأسه‌ تهشما، ‌که‌ همز ‌در‌ ‌اینکه‌ جا ‌به‌ معنی‌ رو ‌به‌ رو طعنه‌ زدن‌ ‌است‌. و بعضی‌ گفته‌اند ‌که‌ همز غیبت‌ کردن‌ ‌با‌ کلام‌ ‌است‌ و لمز غیبت‌ کردن‌ ‌با‌ اشاره‌، و ‌آن‌ دو روی‌ ‌هم‌ رفته‌ گونه‌ای‌ سخن‌ گفتن‌ ‌از‌ شخص‌ ‌در‌ غیاب‌ ‌او‌ ‌است‌.

اما لمز ‌را‌ بعضی‌ غیبت‌ کردن‌ و عیب‌ مردمان‌ ‌را‌ ‌بر‌ شمردن‌ و نمّامی‌ و سخن‌ چینی‌ کردن‌ معنی‌ کرده‌اند.

چنان‌ می‌نماید ‌که‌ همز شدیدتر ‌از‌ لمز ‌است‌، چه‌ اولی‌ رو ‌به‌ روی‌ شخص‌ صورت‌ می‌گیرد و دومی‌ ‌در‌ غیاب‌ ‌او‌، و ‌اگر‌ همز ‌با‌ سخن‌ ‌است‌ لمز ‌با‌ اشاره‌ ‌است‌، و ‌اگر‌ هدف‌ همز استکبار ‌در‌ زمین‌ ‌است‌، لمز سبب‌ باقی‌ ماندن‌ فساد ‌در‌ زمین‌ ‌است‌.

اولی‌ نشانه‌ ‌از‌ تکبّر و تجبّر دارد، و دومی‌ ‌از‌ مکر و حیله‌ و بریدن‌ ارتباط رحم‌ و برانگیختن‌ فتنه‌.

‌در‌ حدیثی‌ ‌به‌ جا مانده‌ ‌از‌ پیامبر‌-‌ ‌صلی‌ اللّه‌ ‌علیه‌ و آله‌‌-‌ آمده‌ ‌است‌ ‌که‌:

«بدترین‌ بندگان‌ ‌خدا‌ ‌آن‌ کسان‌اند ‌که‌ ‌در‌ زمین‌ نمّامی‌ می‌کنند، و میان‌ دوستان‌ ‌به‌ ایجاد فساد می‌پردازند، و ‌برای‌ کسانی‌ ‌که‌ عیبی‌ ندارند عیب‌ می‌تراشند».«1»

فهرست دعاهای قرآنی

http://yaghin.org/dacisfiles/Document/739-739.jpg

  » تفسیر المیزان - خلاصه

29) (ان الذین یتلون کتاب الله واقامواالصلوه وانفقواممارزقناهم سراوعلانیه یرجون تجاره لن تبور):

(همانا کسانیکه کتاب خدا را می خوانند و نماز بپامی دارند و از آنچه روزیشان داده ایم در پنهان و آشکار انفاق می کنند به تجارتی که نابودی ندارد امید بسته اند.) 

30) (لیوفیهم اجورهم و یزیدهم من فضله انه غفور شکور):

(تا خداپاداش آنها را تمام و کمال بدهد و از کرم و فضل خویش برآنها بیافزاید، همانا اوآمرزنده و بسیار شکرگزار است .)

(تلاوت کتاب ) یعنی خواندن قرآن و

(اقامه نماز) به معنای تداوم در برآوردن آن ومحافظت بر عدم ترک آن است و

انفاق سری و علنی یعنی اینکه آنها از مال خود به فقرا می دهند اما در انفاقهای مستحبی از بیم ریا، آن را پنهانی می دهند و در انفاق واجب برای شیوع یافتن اطاعت خدا و تشویق دیگران ، آن را بصورت آشکارامی بخشند.

به هرحال این چنین افرادی به تجارتی امید دارند که به هیچ وجه خسارت و ضررنمی آورد، چون آنها با خدا معامله کرده اند و این اعمال را انجام داده اند تا خداوندپاداشهایشان را بطور کامل بدهد و چیزی از ثواب اعمال آنها از ایشان فوت نشود،بلکه خداوند از فضل خود نیز بر پاداش آنها می افزاید همچنانکه فرمود

(من جاءبالحسنه فله خیر منها(13) هرکس عمل نیکی بیاورد پاداشی بهتر از آن خواهدداشت )، یا در جای دیگر پاداش آنها را ده برابر نامید(14) ممکن است مراد از آن زیادتی از غیر سنخ ثواب اعمال باشد همچنانکه می فرماید (لهم مایشاؤون فیها ولدینامزید(15) در بهشت برای آنها هر چه بخواهند هست و نزد ما بیش از آن نیز خواهدبود.) 

مالِکِ يَوْمِ الدِّينِ4 حمد

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(مالک یوم الدین ):

ملک منسوب به زمان است ،و ملک کسی است که مالک نظام قومی و تدبیر امور آنهاست ، نه مالکیت خود آن قوم ، پس خدا هماناروز جزا را به نفس خود نسبت داده است چون او مالک امر و حکم است ، پس اومالک روز جزاست ،این بنابر تقدیر قرائت (ملک یوم الدین )است .اما مالک ازریشه (ملک ) ازلوازم خلق و ایجاد است ،یعنی قیومیت الهی ، پس خداوند تعالی دارای (ملک )(به ضمه میم ) می باشد ،چون اودارای نفوذ اداره است و خدای تعالی دارای (ملک )(به کسره میم )می باشد چون دارای قدرت بخشش یا منع کردن است ،

(ایاک نعبد):

عبد یعنی هرمملوکی اعم ازانسان یاغیراو و عبادت آن است که بنده خودرادرمقام مملوکیت رب و مالک خودقراردهد و به همین جهت عبادت بااستکبار و تکبرکردن منافات دارد

(ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین ) ،(همانا کسانی که ازعبادت من تکبر بورزند بزودی باذلت و خواری وارد جهنم خواهندشد)

اماعبادت باشرک منافات ندارد ،چون گاه محقق می شود که بیش ازیک نفردرمالکیت بنده ای یاعبادت عبدی مشارکت داشته باشند، کما اینکه شایع است که انسان چند خدای متعد د را عبادت کند که این همان شرک است و خداوندشریک ورزیدن راممکن دیده و ازآن نهی کرده است (ولایشرک بعباده ربه احدا) ،(و هیچ کس راشریک درعبارت پروردگارش نگیرد)

،و یکی ازمصادیق شرک آن است که انسان خدای متعال رابپرستد اما اوامر غیر خدا را بطورجزئی یاکلی درمقام عبودیت بجا آورد و بهمین جهت خداوند می فرماید:

(ومایؤمن اکثرهم بالله الاو هم مشرکون )،(اکثر آنها ایمان بخدا نمی آورند جزآنکه درحال شرک هستند)،

و عبودیت حق مطلق است یعنی بدون هیچ قید وشرطی است ، و همه مخلوقات مملوک علی الاطلاق و بدون قید وشرط خدا هستیم ،یعنی هم رب منحصر درمالکیت و معبودبودن است و هم خلق منحصردرعبودیت و بندگی است و جزعبودیت شأن دیگری ندارد،پس به همین جهت در(ایاک نعبد) مفعول رامقدم داشته است وعبادت دراین جمله مطلق و نامحدوداست ، و واجب است که برای معبود حاضر باشد(و خدا حضور مطلق دارد لذاشأن بنده هم آنست که درمقام عبادت غفلت نکند و حاضرباشد)و بهمین جهت ازصیغه مخاطب استفاده شده است و نیز به جهت اینکه هدف عبادت تنهاخداست و نه غیر او و نباید عبادت خدابانظربه غیر خداباشد،اما اینکه خداوندرابه طمع بهشت یابرای ترس ازدوزخ عبادت کنند ،اگرچه عبادت درذات خودش امر پسندیده ای است اما این نوع ازعبادت بااخلاص و مقام انقطاع ازغیرخدامنافات دارد،و اینکه کلام به لفظ جمع (متکلم مع الغیر )آورده شده است بجهت سرکوبی نفس درمقام عبادت است ،چون مقام عبودیت باخود بینی منافات دارد وانسان هنگام عبادت باید خود رادرآن مقام فانی ببیند و بیان تعین وتشخص و فردیت دراین مقام مستلزم خودبینی و انیت و استقلال است .

انجمن یاران منتظر » ادعیه ها و مناجات » ادعیه » آیت الکرسی _ متن و ترجمه آیت الکرسی _ متن و ترجمه

اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ

یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ

إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ یَۆُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ *(255)*

«خداست كه معبودى جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابى سبك او را فرو مى‌گیرد و نه خوابى گران؛

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است،

از آنِ اوست. كیست آن كس كه جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت كند؟ آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‌داند.

و به چیزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‌یابند. كرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته،

و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست، و اوست والاى بزرگ. *
 

لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُۆْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَیَ

لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ *(256)*

در دین هیچ اجبارى نیست. و راه از بیراهه بخوبى آشكار شده است. پس هر كس به طاغوت كفر ورزد، و به خدا ایمان آورد،

به یقین، به دستاویزى استوار، كه آن را گسستن نیست، چنگ زده است. و خداوند شنواى داناست. *
 

اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآۆُهُمُ الطَّاغُوتُ

یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ *(257)*

خداوند سرور كسانى است كه ایمان آورده‌اند. آنان را از تاریكیها به سوى روشنایى به در مى‌برد. و [لى‌] كسانى كه كفر ورزیده‌اند،

سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند، كه آنان را از روشنایى به سوى تاریكیها به در مى‌برند.

آنان اهل آتشند كه خود، در آن جاودانند..»
 

صدق الله العّلی العّظیم

 

وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا يَعْلَمُ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالي‏ عَمَّا يُشْرِکُونَ18یونس

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(و یعبدون من دون الله ما لا یضرهم و لا ینفعهم و یقولون هؤلاءشفعاؤنا عندالله قل اتنبؤن الله بما لا یعلم فی السموات و لا فی الارض سبحانه و تعالی عما یشرکون ):

(و غیر خدا چیزی را می پرستند که نه ضرری برایشان دارد و نه نفعی به ایشان می رساند و می گویند اینها واسطه ها و شفیعان مادر نزد خدا هستند، بگو آیا شما می خواهید به خدا از چیزی خبر دهید که درآسمانها و زمین از وجود آن بی خبر است ؟€ ، منزه وبرتر است خداوند از آنچه اینها شرک می ورزند)،

در این آیه روی سخن با مشرکان است و شاید شامل بعضی از اهل کتاب هم که عقاید باطله دارند بشود، می فرماید:

عبادت فقط برای جلب منفعت یا دفع ضرر محقق می شود و این افراد بت پرست چیزهایی رامی پرستند که نه قدرت جلب منفعت و نه دفع ضرر از آنان را دارند و لذا عمل آنها باعث تعجب است و برای توجیه عمل خود می گویند این بتها واسطه ما دردرگاه رب الارباب و وسیله تقرب به خالق هستی می باشند و حال اینکه این معبودها اصلاصاحب شعور و اراده نیستند که بتوانند در نزد خدا شفاعت کنند. و در ادامه می فرماید: خداوند عالم مطلق هیچ اطلاعی از وجود چنین ارباب وشفیعانی ندارد، هرگز چنین واسطه هایی را در درگاه خود خلق نکرده و نه درآسمانها و نه در زمین چنین شفیعانی را سراغ ندارد و شما با این اعمال وگفتارتان به خدای تعالی خبری می دهید که او از آن اطلاعی ندارد و این زشت ترین افتراهاست ، زیرا چگونه ممکن است در عالم چیزی باشد که خداوندخالق عالم از وجود آن بی خبر باشد؟ پس این سخن شما بدترین لجبازیها و افترا محض است و خدای متعال منزه و برتر از این شرک ورزیها و افترائات می باشد.

 ● مرضيه اسدي - امیدمجد

عبادت نسازند پروردگار
پرستش نمایند بتهای خوار
که از آن بتان هیچ نفع و زیان
بر ایشان نخواهد رسد در زمان
بگویند ، بتها به روز جزا
شفیعان مایند نزد خدا
بگو خود به دعوی بتهای خوار
که خوانیدشان یار پروردگار
بخواهید چیزی که مانند آن
نه در ارض باشد نه هفت آسمان
به یزدان خود درسهایی دهید ؟
به درگاه او خوان دانش نهید ؟
خدا هست برتر ز شرکی پلید
که بر ایزد خویش ، نسبت دهید

سروده ای از نسرین قاسمی

سوره حمد به صورت شعر کودکانه از یک معلم اسدآبادی

یک معلم اسدآبادی با تفسیر سوره حمد به‌صورت شعر کودکانه اقدام به آموزش دانش آموزان کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از  آوای سیدجمال؛ نسرین قاسمی یکی از معلمان شهر اسدآباد است که با تفسیر سوره حمد به‌صورت شعر کودکانه اقدام به آموزش دانش آموزان کرد که این شعر در ذیل آمده است؛

بسم‌الله الرحمن الرحیم

به نام آن خدایی که خوب و مهربونه

می بخشه و می بخشه بی‌منت و بهونه

الحمدالله رب‌العالمین الرحمن الرحیم

کران بی‌کرانش ،زمین و آسمانش

جمیع آفرینش ، ستایش توانش

مالک یوم‌الدین

مالک روز جزا ، جزای خوب و بدها

مؤمن و کافر همه ، در محضر توانا

ایاک نعبد و ایاک نستعین

خدای خوب قلبم ، قبله آشنایم

ستایشت واجب است ، نیایشت لازم است

اهدنا صراط المستقیم

مرا به راه راستت ، بخوان و دعوتم کن

از رحمتت، یه ذره در قلب من روان کن

صراط الذین انعمت علیهم غیرالمغضوب علیهم والظالین

ما بچه‌های قرآن محافظت بفرما

با دشمنان دینت از هم سوا بفرما

شعر کودکانه تقدیم به دانش آموزان عزیز

سروده‌ی نسرین قاسمی

ترجمه سوره حمد با شعر کودکانه

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

بسم الله الرحمن الرحيم
سپاس براي خداست / خدايي که بي همتاست
بخشنده و مهربان / خالق هر دو جهان
ما او را مي پرستيم / از او ياري مي گيريم
به ما عنايت نما / ما را هدايت فرما
راهي که راه خوبهاست / نه بد راه گمراهان
ما بنده ي او هستيم / وقتي تو غم اسيريم
نشون بده راه راست / نه راه زشت شيطان

وَ قَرْنَ في‏ بُيُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولي‏ وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَکُمْ تَطْهيراً33احزاب

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(وقرن فی بیوتکن ولا تبرجن تبرج الجاهلیه الاولی واقمن الصلوه واتین الزکوه واطعن الله ورسوله :

(و در خانه هایتان قرار بگیرید و همچون زنان دوران جاهلیت خودنمایی نکنید و نماز را بپادارید و زکات بدهید و از خدا و رسولش اطاعت کنید)

یعنی ای زنان پیامبر از خانه هایتان بیرون نیایید و در انظار مردم مانند زمان جاهلیت وقبل از بعثت ظاهر نشوید (همانطور که برج قلعه برای همه آشکار و ظاهر است )، و نمازرا بعنوان رکن عبادی و زکات را بعنوان رکن معاملات اجتماعی بر پا داشته و ادا کنید وهمواره با متثال اوامر دینی از خدا و رسولش اطاعت کنید و به اوامر و نواهی رسولخداملتزم باشید.

ـ انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت ویطهرکم تطهیرا):

(همانامنحصرا خدا اراده کرده که پلیدی را از شما اهل بیت ببرد و شما را پاکیزه کند، پاکیزه کردنی )

یعنی خدا اراده کرده که رجس و پلیدی را تنها از اهل بیت دور کند و به آنان عصمت دهد و مراد از (رجس ) نجاسات ظاهری همچون عین نجاسات و نجاسات باطنی همچون شرک و کفر و اعمال زشت و اثر آن است ، و مراد از (تطهیر) یعنی مجهز نمودن آنها به درک حقیقت در مرحله اعتقاد و عمل ، اما مراد از (اهل بیت ) مسلما زنان پیامبر ص نیستند چون بکار بردن ضمیر جمع (کم ) که اختصاص به مردان دارد در مورد زنان به هیچ وجه صحیح نیست . بنابراین یا باید گفت مراد از اهل بیت همسران پیامبر وخانواده و فرزندانش هستند و یا اهل بیت غیر از همسران آن جناب و شامل اقربای رسول خدا می باشند.

اما مطابق روایات صحیحه (60) مراد از اهل بیت حضرت محمد ص حضرت فاطمه حضرت علی ع و حضرات امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام ) می باشند و هیچکس با آنها در این امر مشارکت ندارد.چون کلمه (الرجس ) دلالت بر نوع پلیدی یعنی همه انواع آن می نماید و چنین خصوصیتی فقط با عصمت منطبق می شود یعنی صورت علمیه ای در نفس انسان که او رااز هر عقیده یا عمل باطلی حفظ می کند و این عصمت الهی فقط در حضرات معصومین ع وجود دارد و این آیه یکی از ادله محکم عصمت اهل بیت است (61).

از ابن کثیر روایت شده که از ام سلمه همسر رسولخدا ص درباره علی ع پرسیدندو او در جواب گفت : از من درباره مردی می پرسی که محبوبترین مردم در نزد رسولخدابود، و همسر او دختر رسولخدا محبوبترین افراد در نظر پدر بود و همانا من رسولخدا ص را دیدم که علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام )، را بسوی خویش خواندو عبایی بر آنها برافکند و گفت : خدایا اینها اهل بیت من هستند پس رجس و پلیدی را ازآنها دور کن و ایشان را پاکیزه نما، پاکیزه کردنی پس من نزدیک آنها شدم و گفتم ، ای رسولخدا من هم از اهل بیت شما هستم ؟ ایشان تکیه داد و فرمود: بلی اما این فضیلت شامل شما نیست .

سوره مبارکه البقرة آیه ۱۸۶
وَإِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنّي فَإِنّي قَريبٌ ۖ أُجيبُ دَعوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ ۖ فَليَستَجيبوا لي وَليُؤمِنوا بي لَعَلَّهُم يَرشُدونَ﴿۱۸۶﴾
و هنگامی که بندگان من، از تو در باره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند)!

دعا انسان را به خدا نزدیک می‌کند؛ معارف را در دل انسان ماندگار و مؤثّر می‌کند؛ ایمان را قوی می‌کند؛ علاوه بر این‌که مضمون دعا - که خواستن از خداست - ان‌شاءاللَّه مستجاب می‌شود و خواسته‌ی انسان برآورده می‌گردد؛ یعنی دعا از چند سو دارای برکات بزرگ است. لذاست که در قرآن کریم، بارها در باب دعا و دعایی که بندگان صالح خدا کرده‌اند، سخن گفته شده است. همه اینها برای آن است که به ما درس داده شود. انبیای الهی در مواقع سختی دعا می‌کردند و از خدای متعال کمک می‌خواستند: «فدعا ربه انّی مغلوب فانتصر»(۱) که از قول حضرت نوح علیه‌السّلام نقل شده است. یا از قول حضرت موسی علیه‌السّلام نقل شده است: «فدعا ربه ان هؤلاء قوم مجرمون»(۲). موسی به خدا شکایت کرد و به او پناه برد.
خدای متعال در چند آیه از آیات قرآن وعده کرده است که دعا را مستجاب خواهد کرد. یکی از آیات، همین آیه‌ی مبارکه‌ی «و قال ربّکم ادعونی استجب لکم»(۳) است؛ یعنی پروردگار شما فرموده است که مرا دعا کنید، تا استجابت کنم. ممکن است استجابت به معنای برآورده شدنِ صددرصد آن خواسته هم نباشد. گاهی ممکن است قوانین خلقت، اقتضای این را نکند که خدا آن حاجت را حتماً برآورده کند. در مواردی قوانینی وجود دارد که آن خواسته برآورده شدنی نیست، یا به‌زودی برآورده شدنی نیست. در غیر این موارد، قاعدتاً خدای متعال پاسخش این است که خواسته‌ی شما را برآورده می‌کند؛ همچنان که در دعای شریف ابی‌حمزه‌ی ثمالی- که در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود - به همین معنا اشاره می‌کند. در قرآن فرموده است: «و سئلوا اللَّه من فضله ان اللَّه کان بکلّ شی‌ءٍ علیما»(۴)؛ اگرچه خدا عالم است و نیازهای شما را می‌داند، اما شما از خدا بخواهید و به خدا عرض کنید. این آیه را در دعا ذکر می‌کند. البته در دعای شریف: «ان اللَّه کان بکلّ شی‌ءٍ رحیما» دارد؛ اما در قرآن «کان بکلّ شی‌ءٍ علیما» است. بعد می‌فرماید: «و لیس من صفاتک یا سیدی ان تأمر بالسؤال و تمنع العطیّه»(۵). امام سجاد علیه‌السّلام عرض می‌کند: پروردگارا! عادت تو این نیست که مردم را به خواستن امر کنی؛ اما آنچه که آنها خواستند به آنها ندهی. یعنی معنای کرم الهی و رحمت الهی و قدرت محیطه‌ی الهی این است که اگر می‌گوید بخواهید، اراده فرموده است که آن خواسته را اجابت کند. این همان وعده‌ی الهی است که در همین آیه‌ای که در اوّل خطبه تلاوت کردم، صریح این معنا را بیان می‌کند: «و اذا سألک عبادی عنّی فانّی قریبٌ اجیب دعوة الدّاع اذا دعان»(۶)؛ هرگاه بندگان من درباره‌ی من از تو سؤال کنند که کجاست، بگو ای پیامبر، من نزدیکم و پاسخ می‌گویم و دعوت و خواسته‌ی آن کسی را که از من می‌خواهد و مرا می‌خواند، اجابت می‌کنم. هر کس خدا را بخواند، پاسخی در مقابلش هست: «لکلّ مسألة منک سمع حاضر و جواب عتید»(۷)؛ هر سؤالی از خدا، هر خواسته‌ای از خدا، یک پاسخ قطعی در مقابل دارد. این خیلی مهمّ است و باید بندگان مؤمن خدا آن را خیلی قدر بدانند. حالا کسی که ایمان ندارد، طبیعی است که از این موقعیت - مثل خیلی از موقعیتهای دیگر - استفاده نمی‌کند. این وعده‌ی قطعی الهی است؛ یعنی خدای متعال هر خواسته‌ای را جواب خواهد داد.

ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَليماً147 نساء

 ● فاطمه نصيري خليلي

خرمدل:
خداوند چه نیازی به عذاب دادن شما دارد اگر شکرگزاری کنید و ایمان بیاورید؟ پروردگار شکرگزار (طاعت و عبادت بندگان و) آگاه (از اعمال و نیّات همگان) است.

خرمشاهی:
اگر شکر کنید و ایمان ورزید خداوند را با عذاب شما چه کار؟ و خداوند قدردان داناست‌

تفسیر راهنما:
اگر شکر کنید و ایمان بیاورید خدا را با عذاب شما چه کار؟ و خدا سپاسگزار و داناست.

آیتی:
چرا خدا شما را عذاب کند اگر سپاسگزار باشید و ایمان آورید؟ در حالى که شکرپذیر و داناست.

احسن الحدیث:
اگر شکر نعمت کردید و ایمان آوردید خدا با معذب کردن شما مى‏خواهد چه بکند؟
با آنکه خدا پاداش دهنده و دانا به اعمال است

بانو امین:
اگر شکر کردید و ایمان آوردید خدا شما را عذاب نمیکند و او قبول شکر کننده و دانا است

 ● مرضيه اسدي - امید مجد

اگر لطف رب را بدارید پاس
بگویید او را ثنا و سپاس
خدا کی شما را نماید عذاب
دگر بر چه علت نماید عقاب
خدا شکرتان را پذیرد کنون
که از علم او نیست چیزی برون

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(ما یفعل الله بعذابکم ان شکرتم و امنتم و کان الله شاکراعلیما):

(اگرشکر خدا را به جای آورید وبه او ایمان بیاورید، خداوند را با عذاب شما چه کار؟ چون خدا همواره حق گزار و داناست )،

کنایه است از اینکه اگر خودبندگان با شکر نکردن نعمت های خدا و با ایمان نیاوردن ، خویش را مستوجب عذاب نسازند، خدای متعال احتیاجی به عذاب کردن آنها ندارد، چون خداوند ازعذاب بندگانش سودی نمی برد تا انجام آن را بر ترک آن ترجیح دهد و از وجودگنه کاران متضرر نمی شود ،تا با عذاب کردن آنان آن ضرر را ازخود دفع کند،لذامعنای آیه این است که اگر شما شکر نعمت خدا را با ادای حق واجب او به جای آورده و به او ایمان بیاورید، هیچ موجبی برای عذاب شما وجود ندارد،چون خداشکر گزار ایمان آورندگان به خویش و علیم به حال این افراد است ودر مورد آنها اشتباه نمی کند و این آیه دلالت می کند بر اینکه هر عامل و یا عملی که مستوجب عذاب است از قبیل ضلالت یا شرک یا معصیت ، مستند به خدای متعال و از جانب آن حضرت نیست و اگر چیزی از این امور ازناحیه خدای تعالی باشد عذابی هم که به دنبال این عناوین می آید از جانب او خواهد بود،چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببی مستند به اوست .

● کیفرهاى الهى - مسعود ورزيده

1- کیفرهاى الهى، بر پایه‏ى عدالت اوست، نه انتقام و قدرت‏نمایى. عامل عذاب، خود انسان‏هایند. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ»
2- شناخت نعمت‏هاى او و شکر آنها، زمینه‏ى قبول دعوت و ایمان است.
«شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
3- ایمان به خداوند، بارزترین جلوه‏ى شکرگزارى است. «إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
4- شکر، هم مایه‏ى نجات از قهر، هم سبب دریافت لطف بیشتر است. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ‏، کانَ اللَّهُ شاکِراً»
5- اگر شما شکر کنید، خداوند هم نسبت به شما شاکر است. «کانَ اللَّهُ شاکِراً»
6- خداوند، با آنکه بى نیاز است، ولى از بنده‏ى کوچکش تشکّر مى‏کند. چرا ما شکر او را به جا نیاوریم؟! «إِنْ شَکَرْتُمْ، کانَ اللَّهُ شاکِراً»

فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ

دخان 22

 » آیت‌الله موسوی همدانی (ترجمه‌المیزان)

( آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند ، و موسی ) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومی مجرمند!

 » استاد الهی قمشه‌ای

( فرعونیان دست از ستمش برنداشتند ) پس دعا کرد که ای خدا ، اینان مردمی سخت مجرم و بدکارند.

 » استاد مهدی فولادوند

پس پروردگار خود را خواند که: «اینها مردمی گناهکارند.»

فَدَعا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ

قمر - 10

 » تفسیر المیزان - خلاصه

(فدعا ربه انی مغلوب فانتصر):

(پس او پروردگارش را خواندو عرضه داشت : پروردگارا من مغلوب و شکست خورده ام پس مرا یاری کن )

 » تفسیر نور استاد خرمدل

‏تا آنجا که نوح پروردگار خود را بفریاد خواند ( و عرضه داشت : ) پروردگارا ! من شکست خورده‌ام پس مرا یاری و کمک فرما ( و انتقام مرا از ایشان بگیر ) .

داستان قوم حضرت نوح علیه‌السلام که پیامبرشان را تکذیب کردند و خدا هم به دعای نوح از آسمان و زمین آبی فرستاد که همه را غرق کرد و تنها مومنین نجات یافتند.

وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَکُمْ عَلي‏ بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصيبٌ مِمَّا اکْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصيبٌ مِمَّا اکْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ کانَ بِکُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليماًنساء32

32) (و لا تتمنوا ما فضل الله به بعضکم علی بعض للرجال نصیب ممااکتسبوا و للنساء نصیب مما اکتسبن ):

(نسبت به آنچه ندارید و خدا به دیگران بخشیده تمنا نکنید ،چون خدا به مقتضای حکمتش بعضی از شما را بر بعض دیگر برتری داده ، و چه مرد و چه زن از کار و کسبی که دارد بهره مندمی گردد)،

یعنی نگویید کاش من فلان چیز را داشتم و (تمنی )، تعلق نفس است به آنچه می بیند که از رسیدن به آن معذور است و لذا حالت آرزو نسبت به آن پیدامی کند، و این فضل و برتری که خداوند به بعضی می دهد مزیتی است که خداوندروزی هر کس نموده و این نهی ،نهی ارشادی است برای قطع ریشه شر و فسادکه همان حسد است ، چون حسدمنجر به فساد می شود و این روش قرآن است که با مسائل ریشه ای برخورد می کند، لذا زنان نباید از بابت اینکه سهم الارث مردبیشتر است و یا حکم تعدد زوجات دارد به مردان حسد بورزند، بلکه این امورمطابق مصالحی است و در نزد خدا چه زن و چه مرد از ثمره کار و کسب خودبهره مند هستند و این تشریع موافق موفقیت اجتماعی آنهاست و مراد از (اکتساب )یعنی بدست آوردن فایده ای که انسان خودش از آن استفاده کند و معنای کلمه (کسب ) اعم از اکتساب است که هم منافع خود انسان را شامل می شود و هم آنچه را برای غیر بدست می آورد، و کسب اعم از عمل اختیاری مثل صنعت یا حرفه است که صاحبش را صاحب منفعت مالی یا غیر مالی می کند،

(وسئلوا الله من فضله ان الله کان بکل شی ء علیما):

(اگر در خواستی دارید از فضل خدا طلب کنید که او به همه چیز داناست )

یعنی به جای حسد ورزیدن به دیگران و کینه داشتن سعی کنید با تلاش خود از خدا و فضل او مدد بجویید و خود را بی نیازسازید، چون خداوند نسبت به تفاوتهای بین شما و آنچه در باطن دارید آگاه است و هرگز نسبت به مصالح جاهل نیست و در حکمش خطا نمی کند.

 وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَ لَوْ يَرَي الَّذينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَميعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعَذابِ

165بقره

» تفسیر المیزان - خلاصه

(و من الناس من یتخذ من دون الله اندادا):

(بعضی از مردم کسانی هستند که بجای خدا شریکانی می گیرند)

انداد یعنی امثال ، با آنکه هر عاقلی بااتخاد اعلی و اکمل منفعت را بسوی خود جلب می کند نه با اتخاذ ادنی و پست ترو خاک کجا و پروردگار عالم کجا؟

(یحبونهم کحب الله ):(که آنها را مانند خدادوست می دارند)

و تفاوتی نمی کند که این شرکای فرضی ملائکه باشند یا بشر ویا هرمخلوق دیگر خدا، به هر صورت آنها را عبادت می کنند و به آنان علاقه دارند، در حالیکه حب شایسته خدا و در خور اوست نه ماسوی الله ،

(و الذین امنوا اشد حبا لله ):(و کسانی که ایمان آوردند بیشترین محبت را نسبت به خدادارند)

پس حب تعلق به خدا دارد و شدت و ضعف می پذیرد و مؤمن کسی است که غیر خدا را نمی جوید و نمی خواهد و هر قدرتی را از نزد خدا می داند و در امرو نهی از غیر خدا تبعیت نمی کند، پس آنها دارای اخلاص در دین می باشند،

(ولویری الذین ظلموا اذ یرون العذاب ):(واگر کسانی که ستم نمودند(در این جهان )

حالت خود را در قیامت هنگامی که عذاب می کشند می دیدند...)ستمکاران کسانی هستند که برای خدا اندادی قائل شدند و آنها را دوست داشتند و آنها رادارای قدرت و تأثیر و نفع در عالم می دانستند، اینها اگر سزای اعمالشان را درآخرت می توانستند در اینجا مجسم کنند آنگاه می دانستند که خداست که صاحب قدرت مطلقه است ،

(ان القوه لله جمیعا):(که تمام نیروها از آن خداست )

واوست که شرکائی را که داشتند خلق نموده است و در دنیا به آنان قدرتی عطانموده است و اوست که قادر است همه اسباب را معطل و بی ثمر نماید و این عمل از خلق نمودن برای او آسانتر است و هیچ چیز در آن زمان نمی تواند آنها رااز عذاب و شدت و خوف آن برهاند،

(و ان الله شدید العذاب ):(و اینکه خداوندشدید العذاب است و به سختی مجازات می کند)

پس چرا تفکر نمی کنید و از هم اکنون به عبادت خدای متعال قادر نمی پردازید، قبل از آنکه در آخرت که همه اسباب معطل شده و گرفتار عذاب الهی شوید.